Crazy Chennai & Christmas

Aangezien onze Belgische stagementor, Katrien, op bezoek kwam om onze stagetaken te bespreken werd er beslist om naar Chennai af te reizen. Op deze manier hadden we een extra dag om met haar onze stage te bespreken. Ik vertrok op woensdagavond 19 december met de sleeperbus vanuit Dindigul naar Chennai. Eenmaal toegekomen aan de hoofdbaan die langs Dindigul passeert, was het de bedoeling om de stopplek van de bus te vinden. Dit is allesbehalve vanzelfsprekend aangezien hier nergens een busloket of een herkenningspunt voor vertrek aanwezig is, en zeker in het donker is dit moeilijk te vinden. Na ruim een half uur zoeken had ik eindelijk ongeveer de juiste plek gevonden en kon het wachten beginnen. Doordat de mensen geen Engels verstaan werd ik eerst alle richtingen uitgestuurd, maar gelukkig was er een behulpzame agent die even met mij meewandelde om mij veilig de straat te laten oversteken. Het voelt wat vreemd aan om een agent met een machinegeweer te hebben die je even gaat begeleiden.

De busconducteur belt je ongeveer een half uur op voorhand ook op als je gaat opstappen in een kleinere stad om te melden waar je moet wachten, bovendien had de bus ook ongeveer een uur vertraging. Dit was mij allemaal niet meteen duidelijk, want deze mensen spreken uitsluitend Tamil waardoor het moeilijk is om te verstaan wat ze willen melden. Blijkbaar moest ik ook niet voor het grote tankstation wachten maar net hiernaast voor een soort van klein motel. Opnieuw werd ik gered door enkele politieagenten die hier rondliepen en met mij kwamen praten. Ze vonden het hun recht om mij te beschermen tot de bus langskwam en gelukkig konden zij een beetje Engels praten. Ik heb hen dan ook met mijn GSM naar de conducteur laten bellen en dan waren de onduidelijkheden plots opgelost. Na een hobbelige nacht kwam ik ’s ochtends toe in het grote busstation van Chennai. Ik wist niet waar ik moest afstappen en dus bleef ik maar op de bus zitten totdat de conducteur mij kwam vertellen dat ik dringend moest afstappen. Hierna nam ik de riksja tot het guesthouse waar de anderen verbleven.

De eerste dag in Chennai stond er een bezoek aan de verschillende bezienswaardigheden (de Indische oceaan met het zandstrand, fort St. George,…) op het programma, al moet ik achteraf toegeven dat er in Chennai eigenlijk niet zo veel te zien is wat de massa’s toeristen kan aantrekken. Het is eigenlijk nog het leukste om in de drukke straatjes wat rond te dwalen en af en toe een milkshake of een lassi te proeven, dit is hetgene wat we de 3^de dag ook deden naast het bezoek aan een mall met allemaal souvenirswinkels. Al kan even pootje baden in de oceaan ook wel verfrissend zijn. De avond werd telkens afgesloten met een frisse pint en een rustige babbel met de medestagiairs. Voor een filmvoorstellng bij te wonen hadden we geen tijd, noch zin.

Het rustige zandstrand in Chennai (5 voetbalvelden breed)

De 2^de dag in Chennai stond er tijdens de voormiddag een meeting met Balu, boardmember van ISS, op het programma. Hij werkt rond HIV - en Aidspreventie en is binnen Tamil Nadu verantwoordelijk voor zijn organisatie. Wegens tijdsgebrek konden we hem slechts even spreken, maar hij had wel voor ons een speciale dag geregeld. Tijdens de namiddag konden we bij een andere organisatie ‘Indian community welfare organisation’ hun werking mee gaan volgen. Zij werken rond de daklozen en transgenders in Chennai. Vooral het gesprek met deze mensen was interessant. Wij vertrokken allemaal met de gedachte dat dit in India een taboe-onderwerp was, maar blijkbaar is men in de grote steden toch tolerant ten opzichte van deze mensen.

De laatste dag stond er een meeting over de oprichting van Jakes zijn biodynamische landbouwschool op het programma. Deze meeting ging door in een mooi hotel, een groene oase binnen de chaos van de stad, zou ook een mooie omschrijving zijn van deze plek. We kregen lekker eten voorgeschoteld (pasta, pizza, sla en als dessert Zwistere koekjes en kaas). Dit in combinatie met de rustige Indische muziek die werd gespeeld als afwisseling tussen de verschillende gastsprekers maakten dit een bijzondere dag. Het contrast was ook groot toen we deze plek verlieten en aan de ingang verschillende daklozen tegenkwamen. Tijdens de late namiddag en valavond gingen we samen met de leerlingen van de biodynamische landbouwschool even naar een grote Westerse mall. Ik verschoot ervan dat de prijzen echt even hoog liggen in vergelijking met België.

Woonst van een dakloze in Chennai tegen een winkel.

 

Een moderne mall in Chennai waar ook de kerstman aanwezig is. Alle Westerse merken zijn hier ongeveer terug te vinden.

Na enkele dagen in Chennai te verblijven, begon ik nu wel opnieuw naar het rustige Indische platteland te verlangen. Chennai is zo’n ontzettend drukke en grote stad en bovendien is het hier toch ook wel duidelijk warmer in vergelijking met Sevapur. Op 23 december namen we de nachtbus terug richting Aeolur waar we tijdens de vroege uurtjes toekwamen. Gelukkig passeerde hier net de eerste ochtendbus waardoor we rond 6.15 in ISS toekwamen. Net op tijd om nog even te gaan bijslapen wat echt nodig is na een busrit.

Omstreeks de middag was ik weer voldoende uitgerust om ISS en de omgeving te verkennen. De jongens van de Boys-home waren ondertussen al druk in de weer om de prayerhall, de yogahall en het naburige podium om te vormen naar een leuke kerstsfeer met slingers en ballonnen. Mother Lea haar verjaardag was ook 25 december en nu blijft men haar elk jaar herdenken op deze dag. Er stond ons opnieuw een speciale dag te wachten. ’s Avonds stonden er verschillende dansjes en sketches op het programma die door de kinderen van de Anna Lea high school en de drop-outschool werden uitgevoerd. Alle oud-studenten en de dorpelingen van Sevapur mochten ook komen kijken. Iedereen werd ook getrakteerd op een stuk taart. Omstreeks middernacht werd iedereen van de ISS-members en de gasten verwacht in de prayer hall en zongen we volle borst een gelukkige verjaardag voor het portret van Mother Lea. Nadien kreeg iedereen een 2^de stuk taart en gingen we slapen.

herdenkingsmars voor Mother Lea richting de Ohm-tempel 

De volgende dag stond iedereen opnieuw op met kleine ogen en na het ontbijt hoorden we plots een hels muzikaal kabaal. De jongens van de Boyshome kwamen opnieuw langs ISS en speelden op enkele trommels typische Indische nummers voor festiviteiten. Zij werden vergezeld door enkele dorpelingen, de girls van de girlshome en een priester die in de prayer hall Mother Lea haar portret kwam inwijden tijdens een korte herdenking. Vervolgens nam hij dit mee richting de Ohm-tempel in het dorpscentrum van Sevapur. Onderweg werden er nog enkele rituelen uitgevoerd en kwamen er steeds meer dorpelingen bij de groep. Op de muziek probeerde ik samen met Andreas en enkele Boys wat te dansen, al is hun conditie en gewenning aan het klimaat duidelijk beter dan die van ons want ze bleven de hele tocht maar dansen terwijl wij even een pauze moest inlassen. In het dorp zelf stond er een korte ceremonie op het programma aan de Ohm-tempel. We zongen enkele liederen en als afsluiter kreeg iedereen een kleine portie jonge rijst, een vroegtijdige Pongalgift.

Muzikaal geweld van de Boys

Na de herdenkingsviering waren er ook verschillende activiteiten gepland in Sevapur. Er was de mogelijkheid om gratis je bloedgroep te laten bepalen. Maar het belangrijkste was dat de jongeren van het dorp de kans kregen om verschillende spelactiviteiten te spelen tegen elkaar. ’s Middags werd er voor iedereen eten voorzien. De winnaars en de 2des per discipline werden ’s avonds beloond met een metalen schaal of een pot. Op dat ogenblik gaven de president van ISS en de verschillende bestuursleden van het district en het dorp een speech. Ook Katrien mocht even aan het woord komen en bedankte de bevolking voor hun inzet en gastvrijheid ten opzichte van ons. Nadien was kerstmis en de verjaardag van Mother Lea afgelopen en mochten de leerlingen voor 1 week op vakantie vertrekken. Voor ons stond er tijdens de volgende dagen het uitgebreid verder bespreken van de stage op het programma.

spelende kinderen in Sevapur

 

bloedgroeptest voor de dorpelingen en leerlingen in Sevapur

Nu ben ik tijdens het uitschrijven van deze blogtekst opnieuw mijn zak aan het maken want we gaan voor 4 dagen naar de naburige staat Kerala. Hier gaan we de stad Kochin bezoeken en mijn verjaardag + Nieuwjaar vieren. Het belooft opnieuw een hobbelige rit te worden om ter plekke te geraken. Er staat toch 1 ding vast, we kunnen alleszins 4.30 uur vroeger Nieuwjaar vieren dan de meeste Belgen den 31^ste december.

 

Tot volgend jaar

Feestperiode, want het zijn examens!

December is gekend wegens zijn feesten, maar voor de studenten van het middelbaar onderwijs is deze maand meestal iets minder leuk. Net zoals in België hebben de studenten in India momenteel examens. Na een maand elke dag (hard) studeren volgt eindelijk de week van de waarheid. Voor de meeste leerlingen is het gelukkig niet zo belangrijk om nu reeds goede punten te halen want  van klas 6 tot en met klas 9 mag men altijd naar het volgende jaar overgaan, bijgevolg spelen deze leerlingen liever in plaats van echt grondig te studeren.

Ook tijdens het leren van examenleerstof moet men kunnen lachen

In klas 10 (overeenkomstig met het 4^de middelbaar in België) heeft men een staatsexamen. Deze leerlingen krijgen dan ook extra begeleiding en ze hebben extra lessen waarin ze de examens van de vorige jaren kunnen voorbereiden. De leerlingen moeten blijkbaar 40% halen om te mogen overgaan naar het volgende academiejaar. In klas 10 merkt men soms wel op dat sommige leerlingen echt wel een serieuze achterstand hebben voor ondermeer Engels, en dat is het gevolg van dat ze in de lagere jaren altijd mogen overgaan. Je moet dus in principe niet grondig studeren want je weet toch dat je altijd mag overgaan.

Na het volbrengen van de lagere cyclus (klas 6-10) krijgen de leerlingen een eerste diploma en mogen ze over naar de hogere cyclus. Ze veranderen ook van schooluniform. Het gaat van de een blauw-wit (kleuren van ISS) uniform naar een uniform dat voornamelijk bruin is. In mijn ogen is dit mooier omdat je hier vlekken minder snel opmerkt. De leerlingen hebben ook maar 2 uniformen waarmee ze het hele jaar moeten doorkomen. Na het beëindigen van klas 10 moet men ook een studiekeuze maken. De opties zijn economie talen of wetenschappen met iets meer wiskunde.

Buiten in de schaduw de leerstof economie overlopen onder toezicht van de leerkracht

In klas 11 kan men opnieuw rustig aan doen want de punten zijn weer niet belangrijk om over te gaan naar het volgende jaar. Al moet ik wel toegeven dat het niveau naar mijn mening wel ineens de hoogte ingaat. De leerlingen van klas 11 worden ook vaak gevraagd om te helpen met water te gaan halen, het eten ’s middags uitdelen,… . De reden hiervoor is dat de leerlingen van klas 12 opnieuw worden voorbereid op de belangrijke overheidsexamens en daardoor worden zij zo veel mogelijk ontlast van extra taken. In klas 12 moet men zelfs 70% halen heb ik vernomen, al geloof ik dat persoonlijk niet want dit cijfer is echt wel heel hoog.

Net zoals in Zambia kan men tijdens de examens ook wel afschrijven, al is het toch al veel beter georganiseerd waardoor het beperkt blijft. Meestal zitten er 2 tot 3 leerlingen per bank van een verschillende graad. Dus ze maken al niet hetzelfde examen. Hiernaast krijgt elke leerling ook een persoonlijk examendocument. Het grootste probleem is wel het feit dat op woensdag bijvoorbeeld alle leerlingen ‘Tamil’ hadden, donderdag was het geschiedenis en zaterdag Engels. Hierdoor is het nog gemakkelijk om snel even wat vragen te stellen aan je buur van een hogere graad. De leerkrachten reageren hier ook niet echt op. Bovendien moeten de leerlingen telkens naar voor gaan om een extra papier te halen en stoppen ze bijgevolg soms eens bij een vriend of vriendin om snel iets te vragen. Bovendien valt het ook op dat jongens en meisjes opnieuw zo veel mogelijk bij elkaar zitten in de examenhal.

Meisjes zitten rechts in de examenhal

 

De jongens bevinden zich aan de linkerkant

 

Tijdens de examenperiode heb ik ook wat meer kunnen praten met de directrice over mijn stage en ging ik op zoek naar de reden dat alle leerkrachten op mijn stageschool ongeveer dezelfde leeftijd hebben dan mijzelf. Nu blijkt dat de Anna Lea secondary school een privéschool is en zelf de lonen van de leerkrachten moet betalen. Een leerkracht verdient gemiddeld 4000 rupee (ongeveer 60€) terwijl in een overheidsschool het loon minstens 10.000 rupee (150€) bedraagt en dit loopt snel op naar 20.000-25.000 rupee (300-400€). Naar Indische normen is een loon van ruim 10.000 rupee een goed loon op het platteland. In een stedelijk milieu heeft men vaak al iets meer nodig. Het lage loon zorgt ervoor dat men enkel jonge leerkrachten kan aantrekken die nog geen attest hebben om les te mogen geven in een overheidsschool. De helft van het huidige leerkrachtenteam is zich wel hiervoor aan het voorbereiden en gisteren verlies de vrouwelijke leerkracht ‘Engels’ de school omdat ze een job in een overheidsschool kreeg aangeboden. Dit is weer een voorbeeld dat India een land blijft met ontzettend grote verschillende binnen de bevolking, en met de snelle evolutie die men in de steden opmerkt zal dit enkel maar toenemen.

De berg snoep en enkele potloden voor de leerlingen als vroegtijdig verjaardagsgeschenk

Aangezien de school net voor Kerstmis sluit tot en met 1 januari heb ik beslist om in de Anna Lea secondary School de leerlingen al een vroegtijdig geschenk te geven voor mijn verjaardag. Ik hoop dat de snoepjes en de lolly de leerlingen nog kan motiveren om hun laatste 2 examendagen goed af te werken. De leerlingen verdienen dan even rust en krijgen de tijd om na anderhalve maand opnieuw naar huis te gaan. Ik heb soms met hen te doen dat ze op zo’n jonge leeftijd al hun familie voor een lange tijd moeten missen. Soms wonen ze slechts op 1-2 km afstand maar toch blijven ze in het internaat slapen. Alle leerlingen waren bovendien dolgelukkig met de snoepjes en de leerlingen van klas 6-7 kregen bovendien nog een potlood extra. Aangezien ik het vaakst in deze klassen aanwezig ben wilde ik hen iets extra geven.

Snoep moet men uitdelen, zelfs tijdens het maken van een examen nemen de leerlingen dit gretig aan.

Tot slot heb ik de voorbije dagen ook met klas 6 en klas 7 een liedje ingeoefend dat ze samen met mij op kerstavond gaan zingen voor alle ISS-medewerkers en de andere leerlingen van de school. Hiernaast ga ik samen met een leerling uit klas 11, Venkatesh ook een nummer brengen op een lokale variant van een piano.

 

Ik ga nu mijn bagage pakken want mijn bus richting Chennai vertrekt over enkele uren. Momenteel ben ik nog de enige Westerling in ISS want mijn huisgenoten zijn allemaal al vroeger vertrokken. Aangezien ik had beloofd om nog enkele dagen naar school te gaan vertrek ik dus later. Bovendien is een verblijf van 4 dagen in Chennai al meer dan voldoende. Bij een langer verblijf wordt ik namelijk zot van de drukte en al dat getoeter. Op het programma staan het bezoek van enkele toeristische plaatsen, wandeling aan de kust, het bijwonen van het HIV/AIDS project van de ISS-medewerker Balu, enkele Westerse gerechten (inclusief eens vlees om toch ook wat ijzer en andere voedingstoffen binnen te krijgen) en het bijwonen van een meeting over Biodynamische landbouw waar Jakes ook een gastspreker is. Hier ontmoeten we onze stagementor Katrien en het departementshoofd ook. En trouwens, ik ga ook op zoek naar een cinema, want een eindejaar zonder het zien van de film “the Hobbit” zou ook jammer zijn. Tegen Kerstmis ben ik terug en dan volgt mijn laatste post van 2012 voordat ik richting Kerala vertrek om mijn verjaardag en Nieuwjaar in stijl te vieren. Goa was moeilijk te ver weg + te druk tijdens Nieuwjaar waardoor deze optie geschrapt is.

Een kleurrijk Indisch huwelijk

Het is ondertussen al bijna 2 weken geleden toen ik de laatste keer wat informatie over mijn stage heb gepost. Dat mijn laatste post al even geleden is kan ik verklaren doordat het een drukkere periode was voor mijzelf en ik bovendien even geen inspiratie had. Ik probeerde de laatste tijd zo veel mogelijk op mijn stageplek door te brengen en ’s avonds ben ik vaak te moe om mij meteen achter de computer te zetten om een interessante tekst te schrijven. Eigenlijk moet ik ook gewoon toegeven dat het bekijken van ‘Game of Thrones’ ’s avonds tijdens mijn normaal actief werkuur er ook voor iets tussenzit, de reeks was nogal verslavend. Ondertussen is de reeks uitgekeken en is het qua taken ook weer rustiger en kan ik weer voluit tijd besteden aan andere zaken zoals het schrijven van een blogpost. Op termijn zullen de wekelijkse posts ook wel verkorten of zal ik eens een week overslaan. Ik merk ook trouwens net op dat mijn stage al voor 25% achter de rug is, en ik moet zeggen dat het eigenlijk gevolgen is.

December in het buitenland doorbrengen voelt toch wat bizar aan. Sinds mijn jeugd was dit mijn favoriete maand. Eerst en vooral was er Sinterklaas (geschenkjes en chocolade, hmm lekker). Maar in India kennen ze deze brave man niet. Vandaar dat ik beslist heb om even Sinter-Jan te spelen. Het was hoog tijd om mijn speciale chocolade met Baobabsmaak eens uit te testen en naar goede gewoonte moet je dan ook een stukje delen met de rest. Mijn Belgische chocolade leeft ook nog altijd en hopelijk lukt het nog om er 2 weken af te blijven om deze op een andere speciale decemberdag te kunnen nuttigen. Binnenkort staat er Kerstmis hier op het programma, het belooft alleszins speciaal te worden want er zijn verschillende activiteiten gepland. En nadien volgt mijn verjaardag, al ben ik 30 december wel niet meer in Sevapur. Normaal bevind ik mij dan net in de naburige provincie ‘Kerala’. De lekkernijen (chocolade en cashewnuts) om uit te delen aan de bewoners van mijn gastenverblijf liggen al klaar en hetzelfde geldt voor de 800 snoepjes voor mijn stageschool. Hopelijk zijn de leerlingen blij om allemaal enkele snoepjes te krijgen.

Maar nu heb ik voldoende gezeverd in mijn inleiding. Voordat ik naar India vertrok hoopte ik om enkele speciale, lokale festiviteiten te mogen meemaken. Met het lichtfestival “Diwali” had ik al een eerste kans om dit van naderbij te zien. Maar bovenaan mijn lijst stond toch wel het bijwonen van een Indisch huwelijk. De voorbije maandag had ik al prijs. De leerkracht wiskunde, Mr. Perisamy, trouwde en ik was ook uitgenodigd. Blijkbaar was het ook een geregeld huwelijk. Het officiële gedeelte van het huwelijk zelf vond plaats van 6 uur tot 10 uur ’s ochtends. Echt alles in India gebeurt tijdens de ochtend heb ik de indruk, buiten het dansfeest de avond voordien maar daar had ik geen informatie over gehad. De bedoeling is dat je als geschenk iets bruikbaars geeft voor in het huis. Wij gaven als geschenk 2 thermosflessen (1 voor koffie en 1 voor thee).

Het gelukkige echtpaar op het einde van de ceremonie

Het huwelijk zelf is een hele kleurrijke bedoeling en de huwelijksceremonie duurt ongeveer 1 uur. Dit is ook het moment dat de man en vrouw elkaar weer na enkele dagen wachten mogen zien. Bij het binnengaan van de tempel kreeg iedereen een stip op zijn/haar voorhoofd gezet. Eerst krijgt men een soort van wit aspoeder en vervolgens wordt hier nog rood poeder in het centrum bijgeplaatst. Gedurende de hele ceremonie speelt er ook een lokaal orkestje wat muziek. Dit bestaat uit enkele trommen en blaasinstrumenten die verdacht veel op vuvuzela’s lijken. Aangezien Westerse gasten blijkbaar speciaal zijn, kregen we allemaal een plek op de voorste rij. Hierdoor hadden we een goed zicht gedurende de hele ceremonie. Het huwelijk werd uitgevoerd door een priester uit de Brahmaankaste. Gedurende de hele tijd voerde hij verschillende rituelen uit. Er werden verschillende kruiden en andere geurstoffen gebruikt, fruit werd geofferd terwijl hij de hele tijd een vuur levend hield en verschillende spreuken uitsprak. Soms leek de man wel in een soort trance te verkeren en het andere moment wilde hij precies gewoon wegvluchten of in slaap vallen want heel enthousiast kwam hij niet over. Het huwelijkspaar kreeg een speciale stip op het voorhoofd gezet, ze mochten beiden een ketting rond hun hoofd binden en als afsluiter werden er hen enkele bloemenkransen gegeven. Hierna mag de man zijn vrouw de eerste keer aanraken en haar bij de hand meenemen en voor de zaal tonen door het podium rond te wandelen. Dit was ook het moment dat men officieel als man en vrouw wordt beschouwd.
Na deze ceremonie was het opnieuw tijd om een uitgebreider Indisch ontbijt dan normaal te nuttigen met een bijbehorende ontzettend zoet dessert, wat bijna al een maaltijd op zich is. De afwisseling van eens andere smaken in vergelijking met het eten dat we in ISS krijgen, is wel eens leuk. Na een maand begint het menu toch wat als gekend over te komen, al blijft het natuurlijk wel lekker. Na het ontbijt gingen we naar het podium waar het koppel alle gasten bedankte voor de aanwezigheid en met hen op de foto ging. Op dat moment was het ook de bedoeling om het geschenk af te geven. Ik ben zelfs 2 keer het podium mogen opgaan. Eerst samen met de andere uitwisselingsstudenten en vervolgens nog eens als deel van het leerkrachtenteam. De integratie binnen het leerkrachtenteam verloopt echt wel vlotter in vergelijking met mijn stage in Zambia.

Het volledige leerkrachtenteam rond het echtpaar

Samen met het huwelijkspaar en enkele van de collega's

Ik heb ondertussen ook mijn 1^ste verse kokosnoten mogen verorberen. Op enkele 100’den meter van ons gastenverblijf is er een boerderij van ISS waar men verschillende lokale gewassen teelt en eveneens een hoop kokosnootbomen heeft staan. Ik wandel hier dagelijks door als ik naar de school stap en langzamerhand kreeg ik wel zin om een verse kokosnoot te proeven. Na enkele mislukte pogingen om hier volk aan te treffen had ik het geluk dat de baas net rondliep en Andreas hem wilde overtuigen om ons een kokosnoot te laten proeven. Gelukkig voor ons was de vaste plukker aanwezig. In India is er een speciale kaste van boomklimmers die van op een heel jeugdige leeftijd worden opgeleid om zonder bescherming de bomen in te klimmen. We kregen binnen de 10 minuten onze verse kokosnoten en we mochten er zelfs beiden 2 opeten. De eerste had mals vruchtvlees en kon worden uitgelepeld met een lepel uit kokosnootschil terwijl de 2^de harder was zoals we ze in België in de winkel kunnen kopen. Het was alleszins een volledige maaltijd want het sap vult ook bijzonder goed.

kokosnootplukker hakt de kokosnoten open
 

                                                 

              (Kokosnootplukker zonder beveilinging)                  (hmmm, lekker zoet!)

 

Mijn volgende post volgt in de loop van volgende week en dan wordt er opnieuw dieper ingegaan op het schoolleven. Momenteel lopen alle leerlingen met stress rond want het is weer feest: Examens!. Allé toch enkele leerlingen lopen met stress rond, want hun examenresultaten zijn enkel belangrijk in het 4^de en 6^de middelbaar. Hiernaast volgt er normaalgezien ook info over de eerste gelukkigen die al een cadeau kregen in functie van mijn verjaardag.

Weekend Bangalore

Na een maand India wilden we opnieuw even Sevapur en omstreken verlaten en stond er bijgevolg het eerste bezoek aan een toeristische stad op het programma. Wegens het feit dat we slechts 2 dagen weg konden werd er beslist om enkel Bangalorein de naburige provincie ‘Karnataka’ te bezoeken. Een bezoek aan Mysore volgt mogelijk op een later tijdstip nog. Een belangrijk project binnen ISS handelt rond biodynamische landbouw en dit weekend was er in Bangalore net een biologische/organische beurs gepland. Enkele bestuursleden, enkele boeren uit sevapur, de Zweedse en Duitste vrijwilligers en de leerlingen van de biodynamische landbouwschool gingen hier alvast naartoe. En wij mochten ook mee.

We vertrokken op donderdagavond richting de nabijgelegen stad “Dindigal” om de nachttrein op tijd te halen. Aangezien we weinig tijd hadden en onderweg nog enkele personen moesten afzetten racete onze taxichauffeur ‘Sudoker’ zich veilig doorheen het drukke verkeer. Bunkerplakken is hier alleszins ook een gekende en veel gebruikte manier om duidelijk te maken dat je wilt inhalen. Gelukkig kwamen we nog ruim op tijd aan, dit kwam ook wel omdat de trein wat vertraging had. We kochten op het perron nog wat koekjes en meeneemmaaltijden (doosje mer hierin enkele chapati’s) voor op de trein. Het was een zeer aangename rit en onze sleepercoupé was heel mooi. We kregen 2 lakens, een deken en een kussen. Bovendien was er ook AirConditioning aanwezig.

Allemaal gezellig in de trein, klaar om te starten met de maaltijd

Om 4.15 ’s morgens kwamen we in Bangalore aan en mochten we in het donder op zoek gaan naar ons hotel dat vlakbij gelegen was. Desondanks dat we maar op 15 minuten wandelafstand toekwamen, hadden we toch een uur nodig om het hotel te bereiken. Het was bovendien ook een speciaal hotel aangezien het behoorde tot een ontzettend groot tempelcomplex waar men de god Krishna vereert. Het was er spotgoedkoop en we kregen zowaar normale bedden waardoor we toch even ons bed nog inkropen voordat we de stad introkken.

Omstreeks 9 uur lukte het ons dan om op te staan en gingen we een heel uitgebreid ontbijt nuttigen in het tempelcomplex. Na het ontbijt gingen we op stap naar de organische beurs. Hier hebben we tot in de late namiddag rondgelopen en uitleg gevraagd over verschillende producten. Eigenlijk was ons doel om op zoveel mogelijk plaatsen van de producten te kunnen proeven. En ik moet toegeven, het mangosap was verrukkelijk. De meeste bedrijven werkten op kleine schaal al was alles wel heel professioneel geregeld. Indische en Duitse bedrijven war sterk vertegenwoordigd. Hiernaast was er nog 1 stand uit Nederland en ook 1 stand uit Zwitserland waar ze enkele speciale chocoladesoorten verkochten. Ik kon mij niet inhouden en heb maar een tablet chocolade gekocht met hierin de vrucht van de Baobab verwerkt. Ik heb nog geen smaaktest kunnen uitvoeren want het is voor speciale gelegenheden.

In de loop van de namiddag gingen we de stad verkennen en stond een bezoek aan het ‘Cubbon park’ op het programma. Hier kochten we allemaal eerst wat fruit; guava’s of een potje fruitsla, het was er allemaal gemakkelijk te verkrijgen. Na een korte wandeling doorheen het park verkozen we om richting de winkelstraat bij uitstek te gaan in Bangalore, namelijk Brigade road. ’s Avonds lijkt dit wel enigszins op een sterk afgezwakte versie van Wall Street. De prijzen zijn hier ook redelijk Westers, al liggen alle elektronica en kleren wel gemiddeld 25% lager. Eigenlijk zijn we er net niet geraakt want een bar met bier en cocktails leek veel aantrekkelijker. En net wanneer we hier wegstapten richting Brigade road kregen we van onze mentor ‘Jakes’ een telefoon dat we richting een plek ‘Lalit Ashok’ moesten gaan voor ons avondmaal. Tot onze verbazing was dit een 5-sterrenhotel waar er buiten een buffet en open bar was voorzien voor alle bazen/verkopers van op de organische beurs en de speciale gasten. Het eten was verrukkelijk. En het voelde lichtelijk decadent aan om hier rond te lopen. Maar klagen deden we zeker niet.

Na een maand heb ik toch ook guava's gevonden, hmm lekker op de pitten na

De volgende dag konden we opnieuw iets langer slapen dan normaal en in een normaal bed ging dit dan ook perfect. Omstreeks 8.00 stonden we op en nadien volgde wederom een heel uitgebreid ontbijt. Nadien bezochten we de tempel waar we verbleven en dit was redelijk commercieel voorgesteld, 10% tempel en 90% shops ongeveer. Al moet wel gezegd worden dat alle winst wordt gebruikt om arme kinderen maaltijden aan te bieden op school.

Nadien hebben echt de toerist uitgehangen met een bezoek aan de overblijfselen van het fort van Bangalore en het zomerpalies van Tippu. Dit zijn beide nog overblijfselen van de heerschappij van Mysore in de 17^de-18^de eeuw. Dit rijk kende dan een sterke bloei en dit werd (jammerlijk) abrupt beëindigd door de Britten. Vervolgens zijn we ook nog een grote plantentuin ‘Lal Bagh’ gaan bezoeken, eveneens uit de 18^de eeuw. Nadien ging de weg, opnieuw met het lokale vervoersmiddel de ‘Ritsja’, verder naar Brigade road. Eerst hebben we nog enkele zoetigheden gaan verorberen. Ik moet zeggen dat mijn Brownie shake en een stuk Zwarte woudtaart ontzettend smaakten. Na deze maaltijd bleek het al bijna 17 uur te zijn en dan werden we verwacht in cinema REX om hier een nieuwe film genaamd “The life of Pi” bij te gaan bekijken. Dit is een hollywoodfilm die gaat over India. Het was een ervaring om een film in India te bekijken want het publiek applaudisseert soms bij een goede grap of ze lachen wel extreem luid met soms wel voor ons vreemde taferelen. Het volk ging ook voortdurend buiten om chips of drank te halen waardoor je regelmatig even maar een half scherm kon zien. Het was een leuke ervaring en de filmzalen zijn wel mooi en op het balkon heb je een goed zicht. Binnen een maand hopelijk een nieuwe film met “The hobbit” in opnieuw Bangalore of Pondicherry.

Een goed stuk zwarte woudtaart kan toch goed smaken!

Na de film gingen we snel richting het busstation, al stopten we eerst bij een vriend van jakes waarmee we nadien in een luxueus restaurant ging eten voor de volle 3€, naar Indische termen is dit duur. Na de maaltijd moesten we ons naar het busstation haasten om de bus op tijd te halen. Het werd hectisch aangezien we eerst fout liepen en bijgevolg toch nog snel een ritsja moesten nemen. We kwamen toch op tijd toe en nadien konden we languit in de bus liggen tot de ochtend nadien om 4.45 toen we in Dindigal toekwamen.

Inkom van de filmzaal op Brigade road + de bijbehorende ontzettend kleine parking

Zo dit was een korte voorstelling van het weekend.

 

Voordat ik het vergeet, op maandagochtend ben ik ook naar de ‘housewarming’ van het nieuwe huis van de directrice van de Anna Lea secondary School. Het was een unieke ervaring om dit te kunnen meemaken en onze aanwezigheid werd op prijs gesteld. Ze namen meteen enkele foto’s van ons en we kregen een uitgebreid ontbijt. Eerst kregen we een glas warme melk en moesten we even stil mediteren rond een vuur dat binnen in het huis brandde.

p.s. mijn  Indische nummer is nu ook actief, je kan mij steeds bereiken op volgend nummer: +91 8122598296.

Werken en ook iets minder werken

Ondertussen verblijf ik opnieuw al een volledige maand in het buitenland. Op sommige momenten leek het echt dat de tijd snel voorbij vloog terwijl de tijd soms ook gewoon leek stil te staan. De dagen op school duren soms heel lang en zijn dan ook vermoeiend. Gelukkig krijg ik nu langzaam een beter zicht op de invulling van mijn stage tijdens de volgende maanden. Tijdens de komende maand komen er examens aan en de leerlingen zijn hun examens nu volop aan het voorbereiden. Momenteel beperk ik mij voornamelijk op het lezen van korte verhalen in het Engels met de studenten van het 1ste-2de middelbaar. Hiernaast werk ik nu ook wekelijks een aardrijkskundig topic uit via een experiment en fotomateriaal.

Het hoofdgebouw van ISS waar ik nu verblijf is in tegenstelling tot de meeste gebieden in India ontzettend rustig. Je kan hier echt wel volledig tot rust komen en vanaf zonsondergang tot 's ochtends vroeg is het er heel stil op het fluiten van vogels na of het geroep van pauwen. Je waant je echt op het platteland. Er is dan ook niet echt veel te doen in Sevapur. Zelfs een klein winkeltje vindt men hier niet terug. Hiervoor moet je al naar het naburige dorp 'Karuvur' gaan op 5km afstand.

Welkomstbord van het ISS hoofdgebouw

Desondanks blijft India toch een ontzettend druk land. Zelfs in een dorp ter grootte van Zaventem is het de hele dag druk. Eigenlijk kan je een groot dorp/stad in India goed vergelijken met een Afrikaanse stad. Overal is er chaos en vindt men verschillende kleine winkels terug. Wat wel opvalt is dat er ontzettend veel bussen rondrijden en bovendien is dit nog eens spotgoedkoop ook. Je betaalt meestal iets van 0.25€ per uur op de bus, afhankelijk ook van de afstand van het traject. De bussen rijden ook redelijk goed op schema. De luide muziek en drukte moet je er wel bijnemen. Met 100 man in een bus zitten en staan is dan ook geen uitzondering.

drukte in het grootste dorp van de regio; Tharagampatti tijdens valavond

Tijdens het weekend probeert iedereen zich bezig te houden met verschillende activiteiten. Zaterdagvoormiddag besloten we om het even rustiger aan te doen en lazen we rustig een boek. Ondertussen merkten we op dat er andere mensen hier net hetzelfde over dachten. Ook de chauffeur moet de kans krijgen om rustig de krant te lezen als het bestuur een vergadering heeft gepland.

Rustig de krant lezen op een zaterdagochtend

Ondertussen is men 10 meter verder wel al ijverig aan het werk. Tijdens de weekends worden de jongens van de Boyshome bezig gehouden et verschillende taken. Ze gaan ondermeer bomen planten in de omgeving of ze kuisen de omgeving rond de Boyshome en het hoofdgebouw van ISS op. Tijdens de namiddag hebben ze ook kans om te studeren of om spelletjes te spelen of aan sport te doen. Andreas en ikzelf besloten om ook de handen uit de mouwen te steken en hebben samen met Balu en enkele leerlingen heel de record room onder handen genomen. Papieren en betalingsbewijzen van de voorbije 30 jaar lagen hier overal door elkaar, structuur was dus duidelijk nodig. Bovendien hebben we ook nog verschillende foto's teruggevonden van tijdens de opstart van ISS zo'n die ongeveer 40-50 jaar geleden zijn genomen.

Of toch maar het 'zwembad of waterreservoir uitkuisen?

Om iedereen toch een beeld te geven waar ik nu woon, geef ik hieronder een beeld van mijn kamer. Deze kamer deel ik met Andreas. We beschikken beiden over een bed en een half bureau. Ik moet wel zeggen dat de matras in het begin steenhard aanvoelde, al begint dit na een kleine maand wel te wennen. Zeker nu ik 2 halfzachte matrassen heb gevonden en op elkaar heb gelegd. Andreas heeft ondertussen wel een nieuwe matras gekregen. Er was er 1 voor onze kamer en we hebben deze eerlijk verloot via het trekken van de hoogste kaart. Andreas trok meteen een heer, dus ik wist toen al hoe laat het was. Mijn '9' was dan ook ruim onvoldoende om aanspraak te maken op de prijs. Misschien heb ik volgende week meer geluk als er misschien nog eens 2 nieuwe matrassen toekomen, al ben ik nu eigenlijk wel tevreden over mijn bed.

Overzicht van mijn kamerhelft

De komende 2 of 3 dagen gaan we op verlengd weekend samen met de klas van Jakes zijn biodynamische landbouwschool. De reis gaat verder naar de naburige provincie ‘Karnataka’  waar we de steden Bangalore (bijwonen van een landbouwbeurs) en Mysore gaan bezoeken. In beide steden zijn we slechts 1 dag waarschijnlijk, al is het allemaal nogal vaag wat we er gaan doen. Meer info volgt hierover volgende week. Hopelijk krijgen we wat tijd om ondermeer het paleis van de Maharadja in Mysore te bezoeken want dit lijkt het mooiste palies van Zuid-India te zijn. Al vermoed ik dat we eerder de landbouwprojecten zullen bijwonen.

Diwali! En de 1ste stageweek

Ondertussen verblijf ik al ruim 1 week op mijn stageplek ISS (Inba Seva Sangam) en raak ik langzaam maar zeker ingeburgerd. Hieronder geef ik een vaste dagplanning weer over hoe mijn leven er de komende 5 maanden grotendeels zal uitzien.

5.30 uur: ochtendbel

6 uur: 2^de bel + ochtendgebed

6.15 – 8 uur: community work (kuisen, helpen met het ontbijt,…), wat verder uitrusten, even op de computer aangezien er dan meestal wel elektriciteit is of stagevoorbereidingen nemen.

8 uur: ontbijt

9 uur: bezinningsmoment/gebed

10 – 17.30 uur: Activiteiten op de Annai Lea Secondary School (normaalgezien lopen de lessen van 10 uur tot ongeveer 15 uur en nadien is er mogelijkheid tot spelvormen en/of sportactiviteiten)

17.30 – 19 uur: wandelen naar het hoofdgebouw van ISS (15-30 minuten) en nadien een douche + schooltaken of ontspanning

19 uur: avondmaal

21 uur: tijd om te gaan slapen (het blijft vroeg, maar ik ben effectief doodop omstreeks dit moment)

Typische Indische speciale maaltijd als lunch (rijst, chapathi, verschillende soorten groenten en een dipsausje van groenten alias Sambar) 

Veel van de activiteiten staan ook in functie van de beschikbare elektriciteit die echt wel slechter is dan in Zambia, al weet je wel meestal de uren dat er elektriciteit is op voorhand. Meestal is dit van 6 tot 9 uur ’s ochtends en dan ’s avonds om 18-19 uur en van 20-21 uur. Momenteel is dit nog verminderd doordat er blijkbaar te weinig steenkool beschikbaar is voor de elektriciteitscentrales. ’s Middags is er ook 2-3 uur elektriciteit maar hier heb ik helemaal niets aan zolang ik geen dag vrijaf neem. Internet is ook enkel mogelijk tijdens deze momenten al lijkt mijn wifi vaak niet sterk genoeg te zijn om ontvangst te hebben.
Tot nog toe is de Indische ervaring ontzettend vermoeiend en is een werkweek van 5 dagen meer dan genoeg voor mij. Zeker de namiddagactiviteiten op school vergen veel energie. De kinderen zijn redelijk druk omdat ze allemaal oftewel iets willen vragen of anders met mij willen spelen. Bovendien sta ik er soms alleen voor om spelvormen met een groep van soms wel 30-40 leerlingen te begeleiden. Bovendien moet ik tijdens mijn vrije dagen ook helpen met het communitywork en probeer ik wekelijks informatie op te zoeken over een actueel thema wat met wetenschap te maken heeft (deze week moet ik de zonsverduistering uitleggen die plaatsvond in Noord-Australië). Door het slechte internet duurt dit al snel enkele uren.

Maar gelukkig begon mijn eerste echte stageweek iets rustiger dan verwacht. Op dinsdag 13 november stond er immers het lichtfeest “Diwali” op het programma en dag voordien was het ook een vakantiedag. De dag begon zoals steeds om 6 uur ’s ochtend met een gebed en nadien werd iedereen volledig ingesmeerd met sesamolie. Men vertelde ons dat dit goed was om jezelf te zuiveren en bovendien voelde je huid veel lichter aan nadien. Na het insmeren met olie stond er een goede douche op het programma en kregen we allemaal een uitgebreid ontbijt van speciale zoete hapjes en een typisch Indisch geschenk; een halve kilo zoetigheden (echt heel zoet) en de mannen kregen een doti (soort van rok) en een sjaal voor het zweet en de vrouwen kregen een sari (een volledig kleurrijk gewaad). Het is de bedoeling dat je deze kleren nadien ook de hele dag draagt.

Tijdens de voormiddag maakten we een korte wandeling, maar door de beperkte wandelmogelijkheden van onze nieuwe kleren werd deze halverwege de tocht naar de waterval gestaakt. Nadien ging de trip verder naar de regionale stad “Dindigul”. Hier stond een vleesmaaltijd op het programma. En om eerlijk te zijn, het vlees valt hier toch wel tegen waardoor ik mij ga beperken tot vegetarische maaltijden (buiten de vakantieperiode). In België zal ik waarschijnlijk ook deels vegetarisch gaan leven, al zal ik nooit vlees volledig uit mijn eetpatroon kunnen verbannen. Na de maaltijd stond er om de dag nog af te sluiten een bezoek aan het fort van Dindigul op het programma. Dit fort was gebouwd op een grote rots waarop je een goed overzicht had op de hele streek. Kortom, een perfecte strategische locatie die de Engelse kolonisator vroeger had gekozen om een legereenheid te stationeren.

Vanaf woensdag begon mijn stage echt officieel en kon ik meedraaien in de lokale middelbare school. Mijn school is genoemd naar de stichter van ISS en draagt de naam “Annai Lea High School”. De eerste dagen was het de bedoeling om in de school te observeren en te onderzoeken in welke mate ik kan helpen met het schoolgeuren. Het grootste probleem is de taal momenteel, slechts 2 leerkrachten (leerkracht Engels en biologie) en de directrice zijn het Engels machtig waardoor communicatie echt heel moeilijk verloopt. Bovendien zijn de handboeken ook allemaal in het Tamil opgesteld buiten de cursus Engels. Biologie wordt ook enkel gegeven in het 5^de en 6^de middelbaar want voordien heet dit Sciences, dus niet over alle hoofdstukken heb ik zelf voldoende achtergrondkennis. Momenteel heb ik beslist om te proberen om de leerlingen van klas 6 (6^de leerjaar) te helpen met hun Engels door samen met hen tekstfragmenten individueel te lezen. Hiervoor is er nu tijd aangezien de periode van 1 maand voor het examen wordt besteed aan zelfstudie. De examens beginnen half december. Hiernaast ga ik ook proberen om af en toe tijdens de lessen science (klas 8 of 2^de middelbaar) en biologie (klas 11 of 5^de middelbaar) de leerkracht te helpen met mogelijk proefjes of het geven van de leerstof in het Engels naast de info in het Tamil. Deze klassen lijken mij op het eerste zicht ook de leukste om momenteel mee samen te werken.

Enkele leerlingen van klas 11 (Diwali-outfit, normaal is er een schoolkostuum)

 

Enkele leerlingen van klas 6 met Mieke (verantwoordelijke van de Belgische NGO Sawes)

 

Vanaf 15 uur tot 17.30 staan er sportactiviteiten gepland en tijdens deze periode speel ik met de leerlingen voetbal, kricket of volleybal. Hiernaast gebruik ik ook mijn speelpleinervaring om afwezigheden van leerkrachten op te vangen door spelletjes met de leerlingen te spelen tijdens deze lesuren. Ook tijdens de weekends probeer ik de jongens van de Boyshome te entertainen. Dus je mag steeds leuke spelletjes doormailen of hier posten. Misschien maak ik wel een spelbundel als deel van mijn eindwerk, dus alle hulp is steeds welkom.

Geblindoekt een waterton stukslaan (jongens vs. meisjes)

Point to wareem (tot de volgende, gelukkig dat ik geen tamiltekens kan invoeren via mijn computer, al kan ik deze eigenlijk nog niet lezen noch schrijven)

Kennismaking met de Indiase samenleving

Vanakam (goeiendag), ondertussen ben ik weer wakker sinds 5.30 en is het ochtendgebed en de yoga net achter de rug. Het opstaan blijft ontzettend vroeg. 1 mei lijkt mij een dag te worden om te slapen tot 15 uur ’s middags ofzo.

Ondertussen verblijf ik al ruim 1 week in India en lukt het langzaam om te wennen aan de nieuwe omgeving. De belevenis is momenteel toch wel sterk verschillend ten opzichte van mijn stage eerder dit jaar in Zambia. Hieronder geef ik enkele van mijn eerste indrukken weer, sommige visies/ervaringen kunnen nogal als clichés overkomen.

-      Veel kleuren en geuren (meestal lekker geurend naar bloemen of andere specerijen, maar soms overweegt ook de geur van afval of een openstaande riolering)

-      Steden zijn ontzettend druk, rumoerig en sterk vervuild. Je kan geen hier geen enkele rustige plek vinden en er hangt overal een ongezonde geur van uitlaatgassen. De dorpen daarentegen liggen ver uit elkaar en hier is het ontzettend rustig en kan je wel volledig tot rust komen.

-      Het eten is heel veelzijdig en de pikantheid valt al bij al goed mee. Ik zal dus nog met (deels) werkende smaakpapillen terugkeren naar België. Rijst vormt de basis van de meeste gerechten al mis ik wel af en toe de afwisseling van vlees op mijn bord en een fris pintje zou ook wel smaken. Oftewel vlieg ik begin mei in het vlees of anders ben ik vegetariër geworden.

-      Elke dag eet ik met gemak een hele boomgaard leeg, 3 porties fruit per dag is hier standaard; banaan, druiven, appel, papaya, ananas en vooral granaatappel gaat er vlot in.

-      Het klimaat, het is nog warmer dan in Zambia. Elke dag zweten we ons volledig kapot. Al begint dit na enkele dagen wel te wennen opnieuw. Gelukkig koelt het de komende 3 maanden nog ietswat af om nadien echt pas warm te worden. Ik denk dat het nooit frisser is dan 25° en overdag haalt men rond de middag vlot de 35°C.

-      Wilde dieren spotten is ook niet gemakkelijk, al heeft Andreas wel al een kleine slang gezien. Gecko’s, muggen en ontzettend veel grote vlinders zijn wel altijd aanwezig. Vandaag heb ik eveneens een kleine rode schorpioen langs de eetruimte zien passeren.

De 4 Zuid-Indische stagiairs (v.l.n.r. Andreas, Imen, Irena en Jan)

 

Op vrijdag 2 november vertrok ik dus na 2 maanden voorbereiding naar India. Het afscheid nemen van de familie ging deze keer veel gemakkelijker in vergelijking met mijn vorige stage. Waarschijnlijk speelt deze vorige ervaring hierin voor veel mee in combinatie met het feit dat ik deze keer niet alleen moest afreizen. De 1^ste vlucht ging richting Frankfurt met Lufthansa en tijdens de vlucht kreeg ik zowaar nog een reep Toblerone. Ze wisten precies dat ik lang zonder mijn geliefde chocolade zou moeten overleven. In Frankfurt moest ik 6 uur wachten op mijn 2^de vlucht richting New Delhi en hier kwam Andreas mij na even wachten ook vergezellen om verder te reizen. Het vliegtuig was wel redelijk luxueus en leek mij ook nieuw. De ramen konden elektronisch lichter en donkerder worden gemaakt + zelfs in Economy had je wel veel ruimte. Na deze nachtvlucht stond er nog een laatste vlucht op het programma, nu van New Delhi naar bestemming Chennai. Wegens wat problemen duurde deze vlucht langer dan verwacht en kwamen we pas na valavond toe.

’s Avonds door Chennai rijden was een heuse belevenis. Deze stad is ontzettend druk (7-8 miljoen inwoners minstens) en overal rijden er brommers en riksjas om je heen. Het is zelfs zo druk dat je voor af te slaan gewoon ineens moet afdraaien in de gewenste richting want andere voertuigen stoppen anders toch niet. Soms stopt het verkeer ook volledig, meestal steekt er dan een koe de weg over. Zelfs op een autosnelweg is dit mogelijk. Gelukkig was het hotel slechts op 15-20 minuten rijden van de luchthaven waardoor we nog op een degelijk uur hier arriveerden. Net op tijd eigenlijk want nadien regende het heel zwaar, de naregens van de monsoon van 2dagen voordien. Tot nog toe was dit de enige regenbui die ik heb gezien. In het hotel ontmoette ik ook mijn 2 andere medestagiairs Irena en Imen. Zij waren reeds tijdens de voormiddag hier toegekomen. We beslisten nog om even een wandeling te maken in de buurt van het hotel. Op enkele bijna platgeredenervaringen na was dit wel een leuke eerste megastadervaring. Koeien staan overal vuil op te eten en langs de weg van de straten kan je echt vanalles kopen. Na de wandeling hebben we nog een kleine maaltijd verorbert in het hotel en genoten we van de laatste vleesportie in lange tijd waarschijnlijk.

De volgende dag moesten we meteen vroeg opstaan en ging de weg verder richting het zuiden. Tijdens onze reisweg bezochten we nog de kusttempel ter hoogte van Mahabalipuram, deze is tere ere van de godheid Shiva gebouwd in de 7^de eeuw N.C. . Dit is 1 van de bekendste tempels van Zuid-India en geeft een perfect voorbeeld van de Dravidische kunst weer. Momenteel is de tempel In de toekomst ga ik zeker nog enkele meer spectaculaire tempels in andere steden bezoeken.

Kusttempel ter ere van Shiva te Mahabalipuram

Na het bezoek van de tempels in Mahabalipuram ging de reis verder richting “Auroville”, dit is een soort van community (soort van hippiegemeenschap) waarin men iedereen als gelijke personen behandelt. Men wilt op lange termijn een stad vormen waar mensen van over de hele wereld vreedzaam kunnen samenleven. Deze plek was ideaal om rustig te acclimatiseren aangezien men hier zowel Indiërs als mensen afkomstig uit het Westen terugvindt. Men streeft hier ook om volledig vegetarisch te leven en verschillende projecten zijn gebaseerd op biodynamische landbouw en het aanplanten van bomen. In Auroville hebben we ook onze lokale stageverantwoordelijke “Jakes” ontmoet. Hij was hier met zijn leerlingen uit het 1^ste jaar van zijn biodynamische landbouwschool. Samen met hen hebben we enkele activiteiten uitgevoerd zoals (Tat chi, Yoga, het opvullen van koeienhoorn met koeienmest in functie van het verkrijgen van een betere landbouwgrond,…). Als afsluiter hebben we nog het centrum van de gemeenschap “Matrimandir” bezocht. Dit is een grote bol die centraal in dit gebied staat, hier kan men komen om te bezinnen.

De Matrimandir (centrumpunt van Auroville)

Na het verblijf in Auroville van 4 dagen konden we eindelijk afzakken naar Sevapur. Om het avontuur te versterken kozen we om met de bus van het nabijgelegen Pondicherry (hier wil ik zeker nog enkele dagen naartoe komen) richting Trichy (grote stad op 100km van Sevapur) af te reizen. Na heel wat zoeken vonden we hier eindelijk de privéchauffeur van de organisatie ISS die ons kwam opwachten om het laatste deel van de dagtrip af te leggen. Eerst hebben we nog enkele Chapatis(soort van pannenkoek) gegeten om vervolgens af te sluiten met veel te zoete gebakjes. Alles is er oftewel pikant of zoet eigenlijk.

Koeienhoorns vullen met koeienmest, stinken dat dit doet!

Bomen planten samen met leerlingen van de biodynamische landbouwschool

Volgende week volgt er meer info over mijn stageplek ISS (Inba Seva Sangam) in het dorpje Sevapur waar ik de komende 5.5 maanden het grootste deel van mijn tijd zal spenderen. Ik zal dan eveneens wat meer informatie kunnen geven over de verdere invulling van mijn stage. Dit wordt nog uitgewerkt tijdens de komende week. Er zal eveneens ook wat info worden gegeven over “Diwali”, het eerste grote Indische feest dat we kunnen meevieren.

Tot de volgende