Kennismaking met de Indiase samenleving

Vanakam (goeiendag), ondertussen ben ik weer wakker sinds 5.30 en is het ochtendgebed en de yoga net achter de rug. Het opstaan blijft ontzettend vroeg. 1 mei lijkt mij een dag te worden om te slapen tot 15 uur ’s middags ofzo.

Ondertussen verblijf ik al ruim 1 week in India en lukt het langzaam om te wennen aan de nieuwe omgeving. De belevenis is momenteel toch wel sterk verschillend ten opzichte van mijn stage eerder dit jaar in Zambia. Hieronder geef ik enkele van mijn eerste indrukken weer, sommige visies/ervaringen kunnen nogal als clichés overkomen.

-      Veel kleuren en geuren (meestal lekker geurend naar bloemen of andere specerijen, maar soms overweegt ook de geur van afval of een openstaande riolering)

-      Steden zijn ontzettend druk, rumoerig en sterk vervuild. Je kan geen hier geen enkele rustige plek vinden en er hangt overal een ongezonde geur van uitlaatgassen. De dorpen daarentegen liggen ver uit elkaar en hier is het ontzettend rustig en kan je wel volledig tot rust komen.

-      Het eten is heel veelzijdig en de pikantheid valt al bij al goed mee. Ik zal dus nog met (deels) werkende smaakpapillen terugkeren naar België. Rijst vormt de basis van de meeste gerechten al mis ik wel af en toe de afwisseling van vlees op mijn bord en een fris pintje zou ook wel smaken. Oftewel vlieg ik begin mei in het vlees of anders ben ik vegetariër geworden.

-      Elke dag eet ik met gemak een hele boomgaard leeg, 3 porties fruit per dag is hier standaard; banaan, druiven, appel, papaya, ananas en vooral granaatappel gaat er vlot in.

-      Het klimaat, het is nog warmer dan in Zambia. Elke dag zweten we ons volledig kapot. Al begint dit na enkele dagen wel te wennen opnieuw. Gelukkig koelt het de komende 3 maanden nog ietswat af om nadien echt pas warm te worden. Ik denk dat het nooit frisser is dan 25° en overdag haalt men rond de middag vlot de 35°C.

-      Wilde dieren spotten is ook niet gemakkelijk, al heeft Andreas wel al een kleine slang gezien. Gecko’s, muggen en ontzettend veel grote vlinders zijn wel altijd aanwezig. Vandaag heb ik eveneens een kleine rode schorpioen langs de eetruimte zien passeren.

De 4 Zuid-Indische stagiairs (v.l.n.r. Andreas, Imen, Irena en Jan)

 

Op vrijdag 2 november vertrok ik dus na 2 maanden voorbereiding naar India. Het afscheid nemen van de familie ging deze keer veel gemakkelijker in vergelijking met mijn vorige stage. Waarschijnlijk speelt deze vorige ervaring hierin voor veel mee in combinatie met het feit dat ik deze keer niet alleen moest afreizen. De 1^ste vlucht ging richting Frankfurt met Lufthansa en tijdens de vlucht kreeg ik zowaar nog een reep Toblerone. Ze wisten precies dat ik lang zonder mijn geliefde chocolade zou moeten overleven. In Frankfurt moest ik 6 uur wachten op mijn 2^de vlucht richting New Delhi en hier kwam Andreas mij na even wachten ook vergezellen om verder te reizen. Het vliegtuig was wel redelijk luxueus en leek mij ook nieuw. De ramen konden elektronisch lichter en donkerder worden gemaakt + zelfs in Economy had je wel veel ruimte. Na deze nachtvlucht stond er nog een laatste vlucht op het programma, nu van New Delhi naar bestemming Chennai. Wegens wat problemen duurde deze vlucht langer dan verwacht en kwamen we pas na valavond toe.

’s Avonds door Chennai rijden was een heuse belevenis. Deze stad is ontzettend druk (7-8 miljoen inwoners minstens) en overal rijden er brommers en riksjas om je heen. Het is zelfs zo druk dat je voor af te slaan gewoon ineens moet afdraaien in de gewenste richting want andere voertuigen stoppen anders toch niet. Soms stopt het verkeer ook volledig, meestal steekt er dan een koe de weg over. Zelfs op een autosnelweg is dit mogelijk. Gelukkig was het hotel slechts op 15-20 minuten rijden van de luchthaven waardoor we nog op een degelijk uur hier arriveerden. Net op tijd eigenlijk want nadien regende het heel zwaar, de naregens van de monsoon van 2dagen voordien. Tot nog toe was dit de enige regenbui die ik heb gezien. In het hotel ontmoette ik ook mijn 2 andere medestagiairs Irena en Imen. Zij waren reeds tijdens de voormiddag hier toegekomen. We beslisten nog om even een wandeling te maken in de buurt van het hotel. Op enkele bijna platgeredenervaringen na was dit wel een leuke eerste megastadervaring. Koeien staan overal vuil op te eten en langs de weg van de straten kan je echt vanalles kopen. Na de wandeling hebben we nog een kleine maaltijd verorbert in het hotel en genoten we van de laatste vleesportie in lange tijd waarschijnlijk.

De volgende dag moesten we meteen vroeg opstaan en ging de weg verder richting het zuiden. Tijdens onze reisweg bezochten we nog de kusttempel ter hoogte van Mahabalipuram, deze is tere ere van de godheid Shiva gebouwd in de 7^de eeuw N.C. . Dit is 1 van de bekendste tempels van Zuid-India en geeft een perfect voorbeeld van de Dravidische kunst weer. Momenteel is de tempel In de toekomst ga ik zeker nog enkele meer spectaculaire tempels in andere steden bezoeken.

Kusttempel ter ere van Shiva te Mahabalipuram

Na het bezoek van de tempels in Mahabalipuram ging de reis verder richting “Auroville”, dit is een soort van community (soort van hippiegemeenschap) waarin men iedereen als gelijke personen behandelt. Men wilt op lange termijn een stad vormen waar mensen van over de hele wereld vreedzaam kunnen samenleven. Deze plek was ideaal om rustig te acclimatiseren aangezien men hier zowel Indiërs als mensen afkomstig uit het Westen terugvindt. Men streeft hier ook om volledig vegetarisch te leven en verschillende projecten zijn gebaseerd op biodynamische landbouw en het aanplanten van bomen. In Auroville hebben we ook onze lokale stageverantwoordelijke “Jakes” ontmoet. Hij was hier met zijn leerlingen uit het 1^ste jaar van zijn biodynamische landbouwschool. Samen met hen hebben we enkele activiteiten uitgevoerd zoals (Tat chi, Yoga, het opvullen van koeienhoorn met koeienmest in functie van het verkrijgen van een betere landbouwgrond,…). Als afsluiter hebben we nog het centrum van de gemeenschap “Matrimandir” bezocht. Dit is een grote bol die centraal in dit gebied staat, hier kan men komen om te bezinnen.

De Matrimandir (centrumpunt van Auroville)

Na het verblijf in Auroville van 4 dagen konden we eindelijk afzakken naar Sevapur. Om het avontuur te versterken kozen we om met de bus van het nabijgelegen Pondicherry (hier wil ik zeker nog enkele dagen naartoe komen) richting Trichy (grote stad op 100km van Sevapur) af te reizen. Na heel wat zoeken vonden we hier eindelijk de privéchauffeur van de organisatie ISS die ons kwam opwachten om het laatste deel van de dagtrip af te leggen. Eerst hebben we nog enkele Chapatis(soort van pannenkoek) gegeten om vervolgens af te sluiten met veel te zoete gebakjes. Alles is er oftewel pikant of zoet eigenlijk.

Koeienhoorns vullen met koeienmest, stinken dat dit doet!

Bomen planten samen met leerlingen van de biodynamische landbouwschool

Volgende week volgt er meer info over mijn stageplek ISS (Inba Seva Sangam) in het dorpje Sevapur waar ik de komende 5.5 maanden het grootste deel van mijn tijd zal spenderen. Ik zal dan eveneens wat meer informatie kunnen geven over de verdere invulling van mijn stage. Dit wordt nog uitgewerkt tijdens de komende week. Er zal eveneens ook wat info worden gegeven over “Diwali”, het eerste grote Indische feest dat we kunnen meevieren.

Tot de volgende