Verjaardag & Nieuwjaar in Kerala

Na het vertrek van Katrien was het ineens weer stil in ISS, mede aangezien er ook enkele stafleden vertrokken naar hun familie. Op 29 december vertrokken ook wij richting de aangrenzende provincie Kerala om Nieuwjaar te gaan vieren in Cochin. Kerala wijkt in principe nog meer af van het typebeeld dat men heeft van India in vergelijking met Tamil Nadu. Men vindt hier geen ontzettend grote steden, een geboortecijfer van minder dan 2 kinderen per vrouw, de alfabetiseringsgraad (vooral merkbaar voor de vrouwen) ligt hier heel hoog en de armoede is moeilijker zichtbaar. Het viel mij alleszins op dat de mensen op straat zich ook iets meer Westers gedragen, al zijn er jammergenoeg ook wel enkele bedelaars in het straatbeeld terug te vinden. Maar eigenlijk is Kerala namelijk gekend voor zijn prachtige Backwaters.

's Ochtendsvroeg omstreeks 4.30 kwamen we toe in Ernakulam. Dit is eigenlijk het deel van de agglomeratie Cochin op het vasteland. Hiernaast bestaat Cochin nog uit enkele eilanden en schiereilanden waarvan het schiereiland ‘Fort Cochin’ het bekendste en meest toeristische is. Het krijgt ook wel de naam ‘de parel in de Arabische Zee’ of ‘Venetië van het Oosten’. Deze namen zijn misschien wel iets overdreven, maar het is er alleszins mooi en rustig om te verblijven. Doordat het nog zo vroeg was op het ogenblik dat we in de stad aankwamen, werd er beslist om naar ons hotel te gaan om nog wat bij te slapen. Gelukkig werd er al om 5 uur ’s ochtends opengedaan en kregen we na even aandringen en wachten toch al een kamer met 4 bedden omstreeks 6 uur in plaats van om 12 uur ’s middags. In India hanteert men meestal een check-in and check-out voor een tijdspanne van 24 uur waardoor je soms beter even wacht om niet te vroeg te gaan inchecken want anders bestaat de kans dat je een extra dag moet betalen.


 

Enkele van de Chinese netten, de aantrekkingspleister van Fort Cochin.

Omstreeks het middaguur vertrokken we, na een uitgebreid ontbijt met eindelijk een omelet, met de ferry richting Fort Cochin. Hier bezocht ik samen met Andreas de Chinese netten en wandelden we langs de kust. Nadien spraken we met iedereen af aan het ‘Dutch Palace’ en maakten we een wandeling doorheen de Joodse wijk. Het moet gezegd worden, hier zijn verschillende leuke koffiebars en ontzettend veel souvenirwinkels met koperen voorwerpen, thee, noten, zijde of andere snuisterijen uit Kasjmir. Na enkele stops voor milkshakes, fruitsapjes of een koffie met ijs keerden we terug naar het vasteland. Aangezien we niet ontzettend veel honger hadden gingen we pas rond 21 uur gaan eten. De keuze viel op een visrestaurant om hier de lokale vis uit de Backwaters te proeven. De ‘Fish Pollichathu’ was alleszins een serieuze meevaller. Men roostert de vis eigenlijk in een bananenblad. Nadien trakteerde ik iedereen nog op een drankje in een lokale bar en dan was het alweer bedtijd en was ik een jaartje ouder. Wijzer zou ik niet meteen zeggen.
 
De laatste dag van 2012 wilden we in schoonheid afsluiten en er stond een daguitstap naar de Backwaters gepland. Achteraf bekeken was dit wel een redelijk toeristische uitstap en hadden we wel wat gemengde gevoelens, maar de omgeving was wel prachtig. Tijdens de voormiddag vaarden we in kano’s rond op kleine kanaaltjes om zicht te krijgen op het leven van de lokale bevolking tussen de kokosnootbomen. We zagen mensen de was doen en kregen onderweg op een vaste stop een kop thee aangeboden. De omgeving was ook heel rustig en je kon regelmatig kleine visjes zien mee zwemmen naast de kano en af en toe was er een glimp van een ijsvogel te bespeuren.

Tocht op de kleine kanaaltjes in de dorpen in Kerala

Net na de middag werden met onze kleine bus naar een plek gebracht voor een boottocht van enkele uren in een grotere ‘rijstboot’ die men ook wel Kettuvallom noemt. Deze boten zijn misschien beter gekend als de woonboten van 20-25m die nu rondvaren op de Backwaters om de toeristen een kans te geven om op een heel relaxte manier van deze mooie plek te laten genieten. De tocht begon met een traditionele vegetarische maaltijd uit Kerala en het moet gezegd worden dat het toch een pak minder pikant is dan de maaltijden die we ondertussen gewoon zijn. Dat men bijna overal kokosnoot aan toevoegt zal er ook voor iets tussenzitten. Het zicht tijdens deze namiddagtocht was mooi, al was de gids jammer genoeg een vreemd individu met rare opmerkingen en zijn uitleg was vaak ook onvoldoende. Maar de rustige omgeving en het frisse briesje zorgden voor de nodige ontspanning, al was dit nodig want het was echt ontzettend warm.

Andreas en ik aant genieten van de zon en het uitzicht op de houseboat

Zo ziet een houseboat er dus uit, een drijvend paleis ongeveer

Omstreeks valavond waren we terug in Cochin en dan maakten we ons gereed om een leuke plek te zoeken om oudejaar te vieren. Het duurde even voordat we een plek hadden gevonden om rustig te eten. Sommige plaatsen waren niet gezellig en andere plaatsen waren te druk of te duur. Uiteindelijk kozen we om een maaltijd te nuttigen in een bescheiden restaurant. Het eten was er lekker, al moet je best minstens al 3 verschillende hoofdgerechten in gedachten hebben in dergelijke plaatsen omdat meer dan de helft van wat er op de kaart staat niet beschikbaar is. Na de maaltijd wandelden we verder langsheen het water om op zoek te gaan naar een leuke bar, al leek dit niet echt te bestaan in Ernakulam. Uiteindelijk merkten we allemaal op dat er vanop een eiland, namelijk Bolgatty Island, leuke muziek weerklonk. Dus we waagden het omstreeks 23 uur maar op om met een riksja naar deze plek te gaan. Normaalgezien kostte het 3000 rupee of ruim 40€ per persoon om binnen te mogen, al was dit voor de combinatie van dansen en eten. Aangezien we niet meer wilden eten mochten we afbieden op deze prijs. Uiteindelijk zijn we binnengeraakt voor 250 rupee of 3.5€ per persoon.   

Bolgatty Palace met de tuin ervoor waar we nieuwjaar hebben gevierd

 Omstreeks 24 uur werd er op deze plek ook gedurende een kleine 10 minuten prachtig vuurwerk afgeschoten. In extremis hadden we duidelijk een ideale plek gevonden om het nieuwe jaar te kunnen starten. Het enige minpunt was wel dat het op dat ogenblik in België nog maar 19.30 was, dus ik leefde in 2012 dus 4.30 minder lang. In 2013 gaan we dit compenseren met langer te genieten van het jaar. Omstreeks 00.45 begon het plots hevig te regenen en bij deze was het buitenfeestje ook meteen afgelopen. In de hal van de hotel hebben nog gedurende een uur wat blijven praten met enkele lokale jongeren die ons nadien een lift hebben gegeven tot aan het hotel. Bovendien gaven ze ons ook enkele leuke adressen om iets te gaan eten en ik had er weer een vriend bij.

Kathakalidanser (copyright Andreas)

De dag nadien werd gebruikt om wat bij te slapen. Tijdens de namiddag gingen we allemaal onze eigen weg en verkenden we de nabije omgeving. Tegen valavond haasten we ons allemaal naar een ‘Kathakali’ voorstelling. Dit is 1 van de 4 belangrijkste dansen in India, dus een must om dit mee te maken. Dit is een gedanst drama in combinatie met rituelen. Eerst wordt de acteur of worden de meerdere acteurs geschminkt totdat ze er naar mijn mening uitzien zoals een ‘kikvorsman’. Het was alleszins een speciale ervaring waarbij je op alle details van bewegingen moet letten want het stelt allemaal een bepaalde fase voor uit een belangrijk Indisch verhaal. Het enige minpunt was dat er maar 7 man in de zaal zat en het geklop op de trom iets te luid was. Nadien gingen we op zoek naar een restaurant ‘Pai Brothers’ dat ons was aangeraden de dag voordien. Hier waren maar liefst 200 verschillende soorten van Dosai te verkrijgen. Dit is een soort van rijstpannenkoek. Voornamelijk de ‘Chocolate Cashew dosai’ was om de vingers van af te likken. Het restaurant zat bovendien ook stampensvol met Indiërs, een goed teken alvast.

Ondertussen was het al woensdag 2 januari en waren we aan onze laatste dag Cochin toe. Ik maakte tijdens de voormiddag gebruik om nog eens langs de kapper te gaan en enkele knopen aan mijn Indische hemdjes te laten naaien. Nadien vertrokken we allemaal opnieuw naar het eiland Fort Cochin om hier de Joodse wijk te bezoeken. We shopten er op los en iedereen kocht zijn/haar voorraad cashewnuts in en nog enkele andere souvenirs. Aangezien het heel warm was besloten we om ook even een thee of een lassi te gaan drinken in een theehuis. We bestelden eveneens een uitgebreide fruitschotel want na enkele dagen afwezigheid in Sevapur begin je de royale fruitporties wel te missen. ’s Avonds hebben we nog een laatste vismaaltijd besteld, verschillende soorten garnalen (vree pikant, maar wel lekker) en nadien was het een wedstrijd tegen de klok om onze bus op tijd te halen. We kwamen 10 minuten te laat toe, maar aangezien we de eerste passagiers waren die moesten opstappen stond de bus nog mooi te wachten. We hadden trouwens ook pas na 5 minuten door welke bus we moesten nemen aangezien de chauffeur eerst had gezegd dat hij een ander traject moest afleggen. Eenmaal in de bus aangekomen kon het zweten beginnen want we stonden gedurende 2 uur stil op verschillende plaatsen in Cochin en bovendien kregen we er een zatte medepassagier bij die ons niet met rust kon laten en ons steeds wilde aanraken. Maar jammergenoeg voor deze man eindigde zijn rit reeds na ruim een uur en werd hij uit de bus gezet (lees gegooid) na veel geroep tegen de conducteur. Begrijpelijk want zijn zak stond nog op de bus. Gelukkig hebben we deze zak nog net door de ruit kunnen gooien toen de bus zonder de Indiër opnieuw vertrok.