Dit is Sevapur

Ik merkte net op dat ik eigenlijk nog quasi geen informatie heb gegeven over het dorp Sevapur waar ik nu verblijf. Tijdens deze post ga ik een poging doen om een beeld te geven van dit dorp aan de hand van enkele foto’s en korte omschrijvingen. Hiernaast volgt er eerst kort wat informatie over de voorbije week.

Water oppompen in het dorp

De laatste dag van Pongal verliep vrij rustig en dit was ook geen officiële feestdag meer. De meeste mensen gebruikten deze dag om hun familie te bezoeken. Dat veel leerlingen van de Annai Lea Higher secondary School ook op bezoek gingen naar familie die niet in de buurt woonden was ook te merken op school. Op donderdag en vrijdag 17 en 18 januari waren er respectievelijk slechts ongeveer 80 en 110 leerlingen van de 194 aanwezig op school. Normaalgezien stond er ook een uitstap naar Madurai gepland op vrijdag, maar wegens de feestdagen zijn de busprijzen veel duurder. Ondertussen is deze uitstap al 3 keer verzet en het begint tot mij door te dringen dat er eigenlijk gewoon geen of te weinig geld aanwezig is om deze uitstap uit te voeren. Misschien dan het alsnog zal doorgaan in februari, later is onmogelijk wegens de overheidsexamens voor klas 10 en 12, en dit bepaalt ook sterk hun toekomst.

Momenteel neemt de stress dus langzaam toe bij de leerlingen van klas 10 en 12 want de belangrijke overheidsexamens komen langzaam dichterbij. Binnen ruim een maand zijn het voor hen de weken van de waarheid. De laatste proefexamens die door de school zijn georganiseerd zijn afgelopen en de leerlingen krijgen langzaam een beeld over hun toekomstperspectiefo. De meeste leerlingen gaan nog heviger van buiten leren, want zo studeren ze hier jammerlijk genoeg. Gedurende een hele dag zitten ze voor hun boeken en zeggen ze de leerstof op fluistertoon op. Zeker indien men een ingenieursstudie wilt beginnen is dit in India de beste leermethode.

Stro naar het veld en het vee (koeien, geiten en kippen) brengen

De andere klassen hebben wel een rustige tijd want voor hen zijn de examens niet zo belangrijk. Ze kunnen dus ook tijdens de namiddag op het grasveld achter de school gaan spelen. Ik speel nog steeds pleinspelen met hen of probeer mee te sporten. Ik kijk alvast uit naar volgende week aangezien er normaalgezien eindelijk opnieuw een sportleerkracht naar de school komt. Het zou alleszins goed zijn want het sportmateriaal raakt langzaam opgebruikt of het is stuk en zo lang er geen sportleerkracht is, koopt men geen nieuw sportmateriaal. Ook hier merk ik dus op dat er blijkbaar geen geld extra is en indien ISS geen stappen onderneemt ga ik proberen om zelf voor wat materiaal te zorgen.

 

In Sevapur zijn de meeste mensen tewerkgesteld als landbouwer of anders zijn te tewerkgesteld als medewerker van ISS (bewaker, keukenpersoneel, staflid,…). Men probeert nog steeds zo veel mogelijk mensen binnen het dorp Sevapur te bereiken door hen een job aan te bieden. De meeste mensen die in Sevapur wonen, leven ook in een huis dat door ISS is gebouwd. Hiernaast hebben ze ook allemaal 2ha grond waarvan 1.5ha droog is en 0.5ha kan worden geïrrigeerd. Het meest geteelde gewas is hier nog steeds rijst, dit is ook het basisvoedsel voor de meeste Indiërs. De Zweedse collega’s werken hier ook rond een project ‘See my tree’. Ze planten bomen op een deel van het droog land van de boeren waar landbouw quasi onmogelijk is door de hellingsgraad en de hoeveelheid stenen die zich in de ondergrond bevinden. De bedoeling is om op deze manier de erosie te beperken. Bovendien krijgen de boeren jaarlijks 1$ per boom die een jaar ouder is geworden. Na 10 jaar stopt deze uitbetaling en kunnen ze de bomen omhakken, al is dit niet aangewezen en moet men zeker nieuwe bomen heraanplanten. Er bevinden zich ook op verschillende plaatsen waterputten waar men probeert om tijdens het regenseizoen een voorraad water aan te leggen voor het komende jaar om aan landbouw te kunnen blijven doen tijdens het droge seizoen.

Mooi rijstveld (privé) in Sevapur tussen de kokosnootbomen)

Boer die zijn veld aan het irrigeren is

In Sevapur blijven veel vrouwen gedurende het grootste deel van de dag thuis. Op het platteland wordt een vrouw vaak nog als een huisvrouw aanschouwd en het is dan haar taak om voor het gezin te zorgen, eten te maken, te wassen,… . Hiernaast werken ze ook vaak op het veld om het akker proper te houden en dan nemen ze de kleine kinderen mee naar het veld of zorgt de oudste dochter voor haar jongeren/broers en zussen. Via de overheid krijgen de vrouwen en de bejaarden bovendien ook de kans om ook een job te kunnen uitoefenen gedurende ongeveer 100 dagen per jaar. Dit is mogelijk dankzij de 100-dagen werkwet van Ghandi (Mahatma Gandhi Rural Employment Guarantee Act) die enkele jaren geleden door de overheid is ingevoerd. De mensen voeren dan opdrachten uit in de regio van hun dorp zoals ondermeer het onderhouden en verbreden van de lokale wegen. Hiervoor krijgen ze dagelijks een loon van 120rps (1.75€)

Vrouwelijke wegenwerkers in functie van de 100-dagen werkwet

Het dorp Sevapur zelf bestaat uit het hoofddorp dat enkele straten en een 30 tot 40-tal huizen telt. Er staat eveneens een Ohm-tempel en een gedenksteen ter nagedachtenis van Mother Lea en men vindt er ook 1 winkeltje terug waar enkele snoepjes verkrijgbaar zijn. Tot slot staat er ook een betonnen podium voor ceremonies. Het dorp is ook aan de straat gelegen die door de hele vallei loopt. Hier kan men ook gemiddeld om de 2 uur een bus nemen richting de steden Tharagampatti of Dindigul en loopt er een weg naar ISS. Het hoofdgebouw van ISS ligt zelf op ruim een km wandelen van het dorp. Verder is er nog een 2^de dorpskern wat men East-Sevapur noemt, hier is er ook een grotere concentratie aan huizen. Tot slot heeft men nog op verschillende plaatsen nog huizen gegroepeerd per 4 units gebouwd. Een standaardhuis bestaat uit een overdekte hal, 2 kamers, een keuken en een WC. Men heeft per woonblok ook telkens 1 waterkraan of waterpomp. De meeste mensen hebben enkele elektrische apparaten ter beschikking zoals een televisie en een mixer, al ogen hun huizen binnen wel redelijk leeg. De woonkamer wordt vaak ook gebruikt als slaapkamer.

Vooraanzicht van de huizen

 

achteraanzicht van de huizen met vaak het houtsvuur

Nu volgt er volgt een verlengd weekend aangezien het op vrijdag 25 januari de moslimfeestdag ‘Meelad-un-Nabi’ is, letterlijk vertaald noemt men dit ‘de geboorte van de profeet Muhammad’. Zaterdag 26 januari is het ‘Republic day’. Men gedenkt dan de invoering van de Indische grondwet die op 26 januari 1950 werd ingevoerd. Waarschijnlijk vertrek ik zaterdagnamiddag na de ceremonie gedurende anderhalve dag naar de nabijgelegen stad Trichy. De bedoeling is om hier enkele boekenwinkels te zoeken in functie van het verwerven van informatie voor mijn bachelorpaper. Al hangt het ook wat af van hoe snel ik volledig ben genezen van mijn griep. Meer dan de helft van de leerkrachten zijn ziek en er ontbreken ook veel leerlingen of ze lopen al dagen hoestend rond op school. Anders wordt ook deze trip een week of minstens een dag uitgesteld. Ik ga ook op zoek gaan naar meer cashewnnoten en wat chocolade zodat ik meer Chocolate cashew dosai kan maken (soort pannenkoek). In België ga ik het ook eens proberen te maken maar dan met normaal pannenkoekdeeg.

 p.s. En ik kan de volgende week na het afwerken van enkele taken als beloning ‘The Hobbit’ in high definition bekijken. De Zweden hadden al een kopie gevonden van deze film en enkele andere nieuwe films in de buurt van Auroville en Pondicherry. Nieuwe films of series worden hier dus vrij snel illegaal op de markt gebracht. Me happy J