Weg uit Sevapur en de weg terug (vakantie deel 1)

Na een ruime week hard labeur aan taken voor school en bijna opgesloten te leven in het bureau van de president van ISS was het eindelijk zover. De vakantie kon beginnen en buiten de eerste 2 dagen (afwerken van een laatste taak) moest ik niet te veel aan school denken. Op 12 maart vertrok ik ’s avonds richting Chennai. Aangezien de Zweedse uitwisselingsstudente Tune ISS definitief verliet omstreeks hetzelfde tijdstip had ik het geluk dat ik met een mentor van haar kon meerijden. We werden allemaal in Dindigul afgezet en aangezien we allemaal nog even moesten wachten werden we nog door Sandeeb (de lokale stagementor van Tune) getrakteerd op een ijsje. Veel tijd was er niet want ik werd tijdens de maaltijd opgebeld door de busconducteur dat de bus binnen 15 minuten in het station zou toekomen.

Na een hobbelige rit en weinig slaap in de bus wegens weinig beenruimte kwam ik de volgende ochtend omstreeks 5.30 uur ’s ochtends toe in de buurt van de luchthaven van Chennai. Hier ben ik opgepikt door Balu, onze taxichauffeur voor de komende 9 dagen. Aangezien we nog 3 uur moesten wachten had ik ruim de tijd om met hem wat te praten en rustig een koffie te gaan drinken. Gelukkig voor ons sprak hij voor Indische normen heel degelijk Engels. Omstreeks 8.45 kwam mama dan ook toe met pak en zak en was het kwestie om Chennai zo snel mogelijk te verlaten.

Onze Indische wagen (Ambassador) in koloniale stijl met chauffeur Balu

In de auto (een ambassador van het merk Hindustan motors) was het tijd om rustig bij te praten, gelukkig hadden we een auto met airco wat bij een temperatuur van 35-40° geen overbodige luxe is. Het bijpraten was nog vrij beperkt aangezien we beiden wel af en toe eens indommelden. Na ruim 2 uur rijden werd er een eerste keer halt gehouden. Net zoals ruim 4 maand terug ging ik Mahabalipuram bezoeken. Deze keer was het veel rustiger en hebben we na wat onderlinge strubbelingen de hulp van een gids ingeroepen. We bezochten ondermeer de 5 rathas, de rotstempel, de boterbal en Arjuna’s boetedoening (dit is een grote rotstekening die aantoont hoe de Ganges is ontstaan). Al deze trekpleisters zijn tijdens de Pallavische dynastie (6^de-8^ste eeuw N.C.) uit de lokaal aanwezige stenen uitgehouwen. Mahabalipuram is nog steeds heel bekend voor het stenen beeldhouwwerk.  Het minpunt van deze plek is dat het vrij toeristisch is en de lokale bevolking hier sterk op inspeelt door blijvend aan je armen te trekken om toch maar iets van hen te kopen. Het bezoek van Mahabalipuram werd afgesloten met een typische maaltijd in Tamil Nadu, een thali opgediend op een bananenblad.

De vorming van de Ganges in Mahabalipuram

Vervolgens stond er nog een afstand van 100km op het programma richting de voormalige Franse enclave ‘Pondicherry’. Aangezien we nog wat tijd hadden, liep het laatste deel van het traject doorheen het platteland. Tegen valavond kwamen we toe aan ons hotel. Het moet gezegd worden, Hotel de l’Orient is een pareltje en het eten was voortreffelijk, voornamelijk dan het ontbijt en de vismaaltijden. Je proefde meteen de invloed van de Franse keuken in alle gerechten. De kamer ‘Madurai’ en het interieur in het hotel deden je terugdenken aan de koloniale tijd en het leven tijdens de 18^de eeuw. Ik sliep alleszins als een roos met een goed gevulde buik. Maar die gevulde buik mocht wel aangezien ik weer zwaar was afgevallen tijdens mijn verblijf in India, er mochten wel weer wat reservestoffen worden opgenomen zodat niet iedereen in België verschiet als ik terugkom.

In Pondicherry hadden we ruim 2 dagen de tijd om rustig te genieten en te bekomen van de jetlag of een vrij slapeloze nacht in de bus. De stad is ook nog steeds gescheiden in 2 delen door een kanaal. Het Franse deel is slechts 2km lang en telt ongeveer 4 parallellopende straten, maar je merkt meteen op dat dit geen typische Indische stad is. Het is vrij proper, ’s avonds is het rustig en er rijden maar weinig auto’s en ritska’s rond. Het Indische gedeelte is daarentegen vrij rumoerig en druk. We hebben beide delen van de stad bezocht.  In het Franse deel bezochten we ondermeer het park, het kerkhof, de zeedijk, enkele kerken, de Ganeshtempel, de Sri Aurobindo Ashram,… . In het Indische gedeelte was het gezellig om de moslimwijk en de grote centrale markt rond te dwalen.

Graf van Claire O'connell (zij stief de dag voor haar huwelijk na een hartaanval bij het zien van een schedel en het kraaien van een raaf/kraai

Seizoensgebonden fruit eten aan de Indische oceaan te Pondicherry (watermeloen, ananas en papaya)

Tijdens onze laatste dag in Pondicherry hebben we ook even een bezoek gebracht aan Auroville, een korte wandeling richting de Matrimandir stond op het programma. Dit is een gemeenschap die is opgericht in 1968. De bedoeling is om hier een samenleving op te richten waar mensen vreedzaam, ecologisch en duurzaam samenleven van over de hele wereld. Het idee is ook om kasten, standen of een andere vorm van discriminatie tussen mensen uit te sluiten. Iedereen wordt als een gelijk individu bekeken.

Plots was het al zaterdag 16 maart en was het verblijf in Pondicherry afgelopen. De weg ging verder naar Thanjavur. Onderweg stopten we vaak om de lokale huisjes in klei met een rieten dak te observeren. Het viel ook op dat er nog veel goederen werden getransporteerd met koe en kar. Deze koeien hebben meestal gekleurde horens. De reden hiervoor is dat men hen op deze manier gemakkelijk van op afstand kan zien, zelfs in het donker. De weg liep ook door ontzettend uitgestrekte rijstvelden. Dit gebied of de Cauverydelta is de rijstschuur voor heel Tamil Nadu. Maar dit jaar is er te weinig water door opnieuw een tegenvallende Moesson waardoor veel boeren slechts een kleine opbrengst hebben. De klimaatopwarming is ook in Zuid-India duidelijk op te merken.

Ossenkar voor vrachtvervoer in de cauvery delta

Er werden ook tempels bezocht in 3 verschillende steden. Eerst stond er een bezoek aan Chidambaram (Dravidisch) op het programma. Deze tempel was een serieuze tegenvaller want het was er smerig. Dit valt nog extra op omdat je altijd op je blote voeten moeten rondwandelen in een tempel, dit is bovendien ook warm. Hierna ging de weg verder richting de Sri Pragadheswarar (Chola) tempel in Gangekondacholaporam. Deze tempel was gelegen in een prachtige tuin waar je eigenlijk perfect een lunch kon nemen. Hier bleek al snel dat we beiden de voorkeur hadden voor de tempels gebouwd door de Choladynastie. Deze tempels zijn soberder en men ziet nog duidelijk de witte steen. De tempels die zijn gebouwd in Dravidische stijl daarentegen worden gekenmerkt door ontzettend veel kleuren. Het komt over als een veel te kitscherig schilderij dat je bekijkt. Na de middag hebben we nog enkele tempels bezocht in Kumbakonam, hier waren zeker wel 100 tempels. De Dravidische tempels waren gelukkig voor ons gesloten waardoor we deze van buitenaf konden bekijken.

Poserende meisjes voor een beeld in de tuin rond de tempel in Gangaekondacholaporam

Na het bezoek van al deze tempels was er nog een laatste halte gepland net buiten Thanjavur. De regio is gekend voor het brons gieten. We bezochten een lokale gieterij waar men eerst nog een figuur in was maakt vooraleer men hier de bronslegering ingiet. Dit werk is vrij intensief, duurt lang en zorgt ervoor dat elke figuur verschillend is. Ik heb mij hier dan ook als herinnering voor mijn India-avontuur een mooi beeld uitgekozen. Het zal alleszins mooi staan op een kast in de living in mijn toekomstig huis. Nadien gingen we naar het hotel waar we wederom ontzettend lekker hebben gegeten. Alle producten waar organisch geteeld en je proefde dat ze heel vers waren. Mijn pannenkoek smaakte ook super. Ondertussen was Balu al vertrokken naar huis want zijn vrouw woonde slechts op 1 uur rijden van hier.

Ambachtelijk bronsgieten nabij Thanjavur (eerst maakt men een omhulsel in was en nadien wordt hier het brons ingegoten)

Na een korte nacht wegens festivalmuziek vanuit de kleine lokale tempel in de buurt van het hotel ging het bezoeken van tempels verder. Vandaag was het de beurt aan de Brihadisvaratempel en gelukkig voor ons is dit ook een tempel die is gebouwd door de Chola’s. Deze tempel staat op de lijst van UNESCO-werelderfgoed. Om iets meer te begrijpen van alle beelden en ook toegang te verkrijgen als niet Hindoe tot het binnenste van de tempel hebben we ook hier een gids genomen. Onze gids bleek een leerkracht te zijn, dat was te zien aan de notities die hij maakte en het vragen van onze aandacht. Toeval of niet, maar hij gaf net als mij ook biologie. Gedurende bijna 2 uur bleven we binnen het tempeldomein rondwandelen en we werden beide gezegend door de tempelolifant. Al zuigt dat dier ongeveer al je haren op als hij zijn slurf op je hoofd plaatst. Na het bezoek van deze tempel namen we de riksja en wonder boven wonder, ik zag voor de eerste keer in India een vrouwelijke bestuurder. Het was dan ook een must om haar als chauffeur aan het werk te zetten. Na een rustige(re) rit in vergelijking met een normale riksja kwamen we toe aan het Marata Palace. Dit paleis van de vroegere maharadja is nu een museum waarin verschillende beeldhouwwerken in steen in 

brons staan tentoongesteld. Nadien was het al middag en kwam een fris uitgeruste Balu ons afhalen.

Een vrouwelijke ritsjachauffeur is een zeldzaamheid

De leerkrachten biologie (ikzelf en de gids in de tempel van Thanjavur)

de Brihadisvaratempel te Thanjavur als pareltje van de kunst tijdens de Choladynastie

Het was wederom een warme dag en de weg ging van Thanjavur over Trichy richting Sevapur. Voordat ik naar mijn gekende leefomgeving wilde terugkeren dacht ik nog het rockfort te bezoeken in Trichy, maar wegens de hitte hadden mijn blote voeten op de warme rots waarschijnlijk afgezien. Vandaar dat we deze halte aan ons hebben laten voorbij gaan. Net voordat we in Sevapur toekwamen werden nog de nodige koekjes en andere hapjes gekocht. Op deze manier hadden we iets als middagmaal en kon ik iets uitdelen aan de overige gasten en de medewerkers van ISS. Na een weg die men aan het heraanleggen is te hebben getrotseerd en enkele keren door de planten te moeten rijden kwamen we eindelijk in Sevapur toe. Gelukkig voor mama waren ze toch wel niet de nieuwe rijst aan het planten. Op 2km van de eindmeet moest er dan ook even worden halt gehouden om dit fenomeen op band vast 

te leggen.

Rijst planten in Sevapur met de bergen en de kokosnootbomen op de achtergrond

Rijst planten in Sevapur (ingezoomd)

Eenmaal we toekwamen in ISS begon ik meteen met een rondleiding te geven van het hoofdgebouw en de aanwezige medewerkers. Aangezien het zondag was en er een meeting doorging in Dindigul was er wel bijna niemand aanwezig. Maar een rustige avond mag ook steeds. Tijdens het bezoek van ISS zijn we de hele tijd in Sevapur gebleven. Een wandeling doorheen het dorp langsheen de Oganic farm en een bezoek van een lokale familie stonden de eerste dag tijdens de voormiddag gepland. Nadien gingen we verder richting de Annai Lea Higher Secondary School. Hier hebben we een pikant middagmaal gegeten en zijn we gedurende de namiddag nog blijven napraten met leerlingen, leerkrachten en voornamelijk met de directrice. ’s Avonds zijn we door haar nog uitgenodigd om met haar gezin te komen praten.

Een idyllische plek in Sevapur (een traditionele woning bestaande uit klei en riet) omringd door palmbomen en rijstvelden

De volgende dag stond hetzelfde op het programma, nog even de school bezoeken en dan terug richting ISS en de zakken maken. Na deze 2 dagen verlieten we dan ook Sevapur. Opnieuw liet ik mijn woonplaats achter en deze keer voor 2 weken in plaats van de voorbije week. In de volgende post wordt het 2^de deel van de reis verteld. Afscheid werd genomen in stijl, met een kop thee en de gazet in de hand. Hard werken is een kunst, de nodige breaks horen daar ook bij ;-) 

Rustig de krant lezen op ISS tijdens de theepauze (en daarbuiten ook soms hoor)