Ondertussen is het al begin maart en mijn 3 weken vakantieperiode komen
er nu echt wel snel aan. Na 4 maand in India te wonen heb ik wel nood om er
even tussen uit te zijn. De leerlingen van klas 12 op de ALHSS zijn gestart met
de overheidsexamens waardoor ik de komende week minder frequent naar school zal
gaan. Ik probeer om de leerlingen zonder afleiding hun examens te laten
voorbereiden. Ook de andere klassen zitten in de volle voorbereiding want ook
zij hebben in het 2de deel van de maand hun examens. Het lijkt wel
dat ik een soort van vervroegde vakantie neem, maar niets is minder waar. De
komende 10 dagen zullen nog druk genoeg zijn met het afwerken van mijn
interviews in functie van mijn bachelorproef en het uitvoeren van verschillende
andere stagetaken. Maar als dit eenmaal is afgerond wacht er een mooie
beloning.
 |
| Bezoek van de Srirangam Tempel met de ALHSS |
Ruim een maand later dan het oorspronkelijke plan (op zaterdag 23
februari) ging de schooluitstap eindelijk door. De bestemming was ondertussen
ook veranderd van Madurai naar Tiruchirapally of kortweg ‘Trichy’. Ik keek hier
eigenlijk naar uit, maar desondanks was dit misschien wel mijn slechtste
India-ervaring. Alles was maar half geregeld en ik had barstende hoofdpijn ’s
avonds (van de luide muziek in de bus en de kinderen die steeds rond mij
hangen). Indiërs kennen maar 1 volumeknop en dat is deze van 100% met als
gevolg dat de boxen ook de hele tijd kraken. De leerlingen dansen ook tijdens
de busrit en springen op de zetels. Zeker als je dan weet dat de deur niet
ontzettend goed sluit, is dit toch vrij riskant. De dag begon al om 4.15 ’s
ochtends wanneer de bussen ons normaal kwamen afhalen in Sevapur. Maar zoals
verwacht zijn deze pas na 6 uur komen opdagen. We hadden dus allemaal beter nog
wat langer kunnen slapen. Nadien vertrokken we richting Trichy.
Onderweg stond er normaalgezien het bezoek van een suikerrietfabriek op
het programma, maar dit ging niet meer door omdat de leerlingen niet welkom
waren. Ok, dan ging de reis meteen verder naar een speeltuin. Maar hier waren
maar enkele attracties en de helft hiervan was dan ook nog eens betalend.
Hierdoor konden slechts enkele leerlingen spelen en de rest moest de hele tijd
toekijken. We beslisten dan maar om een wandeling te maken in het domein. Enkele
‘Shemales’ liepen hier ook rond en ik was alleszins hun blonde God want ze
bleven mij maar aangapen en proberen te verleiden tot groot jolijt van mijn
leerlingen. Ze vragen mij nu nog steeds dat dit nu mannen of vrouwen waren en
ik moet hen ook telkens imiteren. De Cauvery (heilige rivier in Zuid-India)
stroomt ook door het domein. Al moet er wel gezegd worden dat door problemen
met de buurprovincie Karnataka en een tegenvallende Moeson deze stroom herleid
is tot een miezerige beek of een kleine rivier. Hiervan is de landbouw in Tamil
Nadu jammergenoeg sterk afhankelijk. Dit zorgt voor een slechte oogst dit jaar.
 |
| De Cauvery rivier staat zo goed als droog. Een vlakte van ruim 250m breed en dan heb je dit miezerig stroompje |
Na de wandeling nuttigden we ons ontbijt op een open plek. Van
vuilnisrecyclage heeft men ook nog niet gehoord, want alle borden en papiertjes
vlogen zomaar de natuur in. En dan te denken dat 1 van de ISS-leden les geeft
over ‘ecologie’. Nadien ging de weg verder naar de Srirangam tempel in Trichy.
Dit is 1 van de grootste tempels van Zuid-India, al is het jammer dat je als
niet-Hindoe in de helft van de ruimtes niet binnenmag. Gelukkig heb ik mij voor
5rps wel laten zegenen door de tempelolifant tijdens het wachten op de
terugkomst van de leerlingen. Hij geeft je dan een klopje met zijn slurf op je
hoofd. Hiermee was ik zeker dat ik heelhuids zou thuis geraken. Nadien
verlieten we Trichy opnieuw en ging de weg verder richting een grote dam voor
het tegenhouden van de Cauvery. Maar omdat er quasi geen water is, was dit dan
ook niet spectaculair. Bovendien waren alle bussen op verschillende plekken
gestopt waardoor de helft van de leerlingen eerst nog 40 minuten moesten
stappen vooraleer ze aan de dam waren. Hier nuttigden we eveneens ons
middagmaal en at ik een ijsje en een kokosnoot. De vuilnisberg die we
achterlieten was wederom enorm. Gelukkig kon ik mijn afval en dat van Irena
bijhouden in een eigen plastieken zakje.
Na het bezoek van de dam ging de tocht opnieuw naar Trichy. Hier konden
de leerlingen in de buurt van het Rock Fort enkele souvenirtjes kopen.
Uiteraard maakt ik gebruik van deze situatie om even rustig alleen rond te
wandelen en een soft-ice te verorberen. Ik moet zeggen, mijn darmen zijn hier
blijkbaar vrij sterk want ik heb toch geen last van dergelijke hapjes. Nadien bezochten
we nog het JJ college en ging ik samen met de Christelijke leerkrachten naar de
grootste kerk van Trichy. Dit college zag er heel mooi uit. Men had veel groen,
vuilnisbakken en mooie accommodatie. Het was echt een rustige oase in de
rumoerige stad. Nadien keerden we terug richting Sevapur waar we omstreeks 23
uur ’s avonds toekwamen. We stonden nog ruim een uur stil ter hoogte van een
tankstation omdat de buschauffeurs meer geld wilden krijgen. Nadien was het
eindelijk tijd om te rusten. Gelukkig was het een verlengd weekend.
Tijdens het weekend deed ik alles rustig aan. Eerst stond rustig
uitrusten op het programma en nadien ging ik samen met de ladies op het gemak
enkele dorpelingen bezoeken. Ik at bij hen ook voor het eerst in 2 maand tijd
opnieuw vlees, namelijk kip. En dan smaakt het toch wel goed, ook al is het
vrij pikant en ga je nog erger zweten dan normaal.
Op maandag 25 februari was het de hoogdag in het naburige dorpje Kadavur.
Het festival vond plaats. Dit betekent dat er gedurende enkele dagen veel
muziek wordt gespeeld en dat men niet hoeft te werken of naar school te gaan.
De belangrijkste dag was maandag 25 februari. Kadavur leek wel plots een stad
te zijn want ongeveer alle mensen uit de vallei waren hier aanwezig. Het was
echt een Vlaamse kermis. Men had overal kraampjes met ijsjes,
bananen/kokosnoten en ontzettend veel zoetigheden. Alle hapjes in India zijn
trouwens mierenzoet. Voor de kinderen stond er ook nog een klein rad wat op
mankracht in beweging werd gehouden. Hiernaast vond men ook overal kraamjes met
simpel speelgoed. Dit speelgoed is het beste te vergelijken met de prijzen van
op de kermis in België als je gaat eendjes vissen of schieten. Simpele ballen,
pistolen en nog veel meer.
 |
| Een rad dat wordt voortgestuwd op mankracht (zie midden van het rad) |
 |
| Speelgoed in de aanbieding |
 |
| Ontzettend veel heel zoete snacks. Puur suiker met smaak - en kleurstoffen, maar soms wel lekker |
Het grootste probleem was eigenlijk in Kadavur geraken want de bussen
zaten overvol. Gelukkig kon ik via een brommer meeliften. Het is niet abnormaal
om met 3 man op 1 brommer te zitten. Eerst bezochten we enkele mensen die we
kenden in het dorp en hier kregen we dan ook telkens eten. Gelukkig moesten we
omstreeks 14 uur naar het dorpscentrum gaan voor de ceremonie want mijn maag
stond op ontploffen. Ter gelegenheid van de feestdag was de privétempel van de
vroegere dorpsbaas geopend en werd er een tempel kar door verschillende mensen
voortgetrokken. Een kraan gaf ook letterlijk een duwtje in de rug. Nadien ging
de kermis verder en ontmoette ik nog verschillende van de leerlingen uit de
ALHSS. Er stonden nog bezoeken van enkele mensen op het programma en uiteraard
kregen we daar ook zoete koffie en anders snacks.
 |
| De tempelkar voor de rondrit doorheen Kadavur |
Normaalgezien is Kadavur een klein en rustig dorp. Het telt enkele
straten waarvan de hoofdstraat volledig bestaat uit verschillende kleine
winkeltjes. Iedere 2 tot 3 weken kom ik hier wat koeken en mangosap inslaan,
mijn telefoon opladen en een omelet eten. Soms ga ik ook langs de Siddha-unit
om wat alternatieve geneesmiddelen te halen (vb. Haarolie tegen de hitte of
zalf tegen voetwondes en kloven). Hiernaast ga ik dan ook langs de kapper om
mijn baard en snor te laten trimmen. Met mijn eigen scheermes kan ik enkel mijn
snor volledig afscheren en men zegt nu net ‘No Musai (snor), no man’. Vandaar
dat ik mijn snor de hele tijd moet laten staan.
 |
| Mijn vaste kapper in actie, voor 0.75€ knipt hij je haar en wordt je baard/snor bijgewerkt |
 |
| Waterpotten en pannen verkoper. Alles wordt getransporteerd met een brommer |
Volgende
week volgt al meteen mijn laatste blogpost voor de maand maart. Hier zal ik
mijn voorbije werkweek beschrijven en hopelijk mijn ervaringen tijdens het
thuisbezoek van enkele leerkrachten, dit hangt af van de vordering van mijn
stagetaken. Hiernaast geef ik ook een korte schets naar wat er tijdens mijn
vakantieperiode op het programma staat.
